Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Στο Σείριο υπάρχουνε παιδιά....

ΕΡΥΘΡΟΣ ΝΑΝΟΣ

ΕΡΥΘΡΟΙ ΓΙΓΑΝΤΕΣ!



Ερυθρός Γίγαντας
Το υδρογόνο του πυρήνα εξαντλείται και δημιουργείται ένας πυρήνας ηλίου (He) στην επιφάνεια του οποίου η καύση του υδρογόνου συνεχίζεται. Ο πυρήνας αυξάνει διαρκώς τη μάζα του, συστέλλεται λόγω βαρυτικών δυνάμεων και η θερμοκρασία του αυξάνεται. Συμπέρασμα: ο πυρήνας γίνεται μικρότερος, πυκνότερος και θερμότερος.
Τα υπερκείμενα στρώματα υδρογόνου όμως, θερμαινόμενα από τον πυρήνα διαστέλλονται και ψύχονται. Έτσι, ο υπόλοιπος αστέρας γίνεται αραιότερος και ψυχρότερος. Μόλις προέκυψε ένας ΕΡΥΘΡΟΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ με διάμετρο σαράντα περίπου φορές την ηλιακή, χαμηλή επιφανειακή θερμοκρασία και μεγάλη λαμπρότητα.
Κατά τη διάρκεια της συστολής του πυρήνα η θερμοκρασία του φτάνει πλέον τους 10^8 Kelvin με αποτέλεσμα να ξεκινήσει η μετατροπή του ηλίου σε άνθρακα μέσω της αντίδρασης του τριπλού ηλίου. Το όλο φαινόμενο είναι τελικά εξώθερμο και μάλιστα έντονα! Η ύπαρξη των αστέρων άνθρακα επιβεβαιώνει την ως άνω προτεινόμενη θεώρηση. Ειδικότερα η ύπαρξη των αστέρων άνθρακα που είναι ταυτόχρονα και φτωχοί σε υδρογόνο αποτελεί μία σοβαρότατη θετική ένδειξη όσον αφορά την ορθότητα του προτεινόμενου μοντέλου εξέλιξης. Οι αστέρες αυτοί απώλεσαν τα πλούσια σε υδρογόνο κελύφη τους με αποτέλεσμα το εσώτερο στρώμα ηλίου να αποτελεί πλέον την επιφάνειά τους.
Η συνεχής αύξηση της πυκνότητας του πυρήνα του ερυθρού γίγαντα, προκαλεί μια μορφή εκφυλισμού στην ύλη του, όπου πλέον η πίεση εξαρτάται αποκλειστικά από την πυκνότητα και όχι από τη θερμοκρασία. Εν τω μεταξύ με τον διαρκή σχηματισμό όλο και βαρύτερων στοιχείων ο πυρήνας συμπιέζεται και θερμαίνεται ενώ η πίεση ελαττώνεται ασταμάτητα. Η όλη πορεία είναι ασταθής και επιταχυνόμενη , τελειώνει δε με την πυρηνική αντίδραση εκτόνωσης που είναι γνωστή ως λάμψη ηλίου.

ΛΕΥΚΟΙ ΝΑΝΟΙ!


ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ

ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ ΟΤΙ ΕΝΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥΣ. ΤΑ ΑΣΤΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΔΡΑΝΗ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ. ΔΙΑΓΡΑΦΟΥΝ,ΑΝΤΙΘΕΤΑ,ΜΙΑ ΤΑΡΑΧΩΔΗ ΖΩΗ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ Η ΚΑΙ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΜΕ ΒΑΣΙΚΟ ΔΙΑΜΟΡΦΩΤΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ ΤΙΣ ΠΥΡΗΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ....
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΣΤΕΡΕΣ ΟΜΩΣ Η ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΖΩΗΣ! ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΤΡΟΠΟ ΑΝ ΜΗ ΤΙ ΑΛΛΟ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ! ΣΤΟ ΠΥΡΗΝΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΘΕΡΜΟΠΥΡΗΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ.
ΕΧΟΥΜΕ ΑΦΗΣΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΤΟΝ ΑΣΤΕΡΑ ΜΑΣ ΓΕΜΑΤΟ ΥΔΡΟΓΟΝΟ ΚΑΙ ΜΕ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΠΟΥ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΣΤΟ ΠΥΡΗΝΑ ΤΟ ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΒΑΘΜΟΥΣ. ΜΟΛΙΣ ΦΤΑΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΒΑΘΜΟΥΣ, ΤΟ ΥΔΡΟΓΟΝΟ ΠΙΑΝΕΙ ΦΩΤΙΑ! Ε ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΑΜΕΣΩΣ ΜΟΛΙΣ ΤΟ ΥΔΡΟΓΟΝΟ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ Ο ΑΣΤΕΡΑΣ ΜΑΣ ΕΝΗΛΙΚΙΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ "ΚΥΡΙΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ".
 ΚΥΡΙΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΚΛΑΔΟΣ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ Η-R ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΣΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΘΕΣΕΙΣ, ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΣΟ ΛΑΜΠΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η' ΤΙ ΧΡΩΜΑ ΕΧΟΥΝ. ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΝΗΛΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ, ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΘΕΣΗ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΟΤΑΝ ΠΡΩΤΟΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΝΑ ΚΑΙΝΕ ΤΟ ΥΔΡΟΓΟΝΟ ΣΤΟΝ ΠΥΡΗΝΑ ΤΟΥΣ.
ΤΟ ΤΙ ΧΡΩΜΑ ΕΧΟΥΝ ΟΜΩΣ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΤΟΥΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΟΣΟ ΠΙΟ ΘΕΡΜΟ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΜΠΛΕ ΕΙΝΑΙ, ΕΝΩ ΟΣΟ ΠΙΟ ΨΥΧΡΟ, ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΚΟΚΚΙΝΟ. ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΧΡΩΜΑΤΑ, ΟΠΩΣ ΛΕΥΚΟ,ΚΙΤΡΙΝΟ ΚΑΙ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ.
  ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΟΛΗ Η ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΑΣΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΕΧΗΣ ΠΑΛΗ ΜΕ ΤΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΥΝΘΛΙΨΕΙ; ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΑΣΗ ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ ΓΙΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙΓΟΝΤΑΣ ΑΜΕΡΙΜΝΑ ΤΟ ΥΔΡΟΓΟΝΟ ΤΟΥ; Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΔΙΑΚΟΠΗ ΚΑΥΣΗ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΠΥΡΗΝΑ ΤΟΥ. ΚΑΘΩΣ ΠΡΟΧΩΡΑΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ, ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΙ ΜΕ ΣΤΑΘΕΡΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΟ ΥΔΡΟΓΟΝΟ ΤΟΥ ΠΥΡΗΝΑ ΤΟΥ ΣΕ ΗΛΙΟ, ΧΑΡΗ ΣΤΙΣ ΘΕΡΜΟΠΥΡΗΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΚΕΙ.
ΟΛΗ ΑΥΤΗ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΥΣΗΣ ΤΟΥ ΥΔΡΟΓΟΝΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΑΠΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΚΑΕΙ ΟΛΟ ΚΑΙ Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΠΛΕΟΝ ΤΟΥ ΑΣΤΕΡΙΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ ΓΕΜΙΣΕΙ ΗΛΙΟ.ΚΑΙ ΤΟΤΕ, Η ΚΑΥΣΗ ΣΤΑΜΑΤΑ, ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ....

ΚΥΡΙΑ ΠΗΓΗ: ΒΙΚΙΠΑΙΔΙΑ!!

ΣΕΙΡΙΟΣ

    Ο Σείριος, είναι το λαμπρότερο αστέρι στον νυχτερινό ουρανό σε φαινομενικό μέγεθος,ενώ βρίσκεται στον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός.
   Το όνομά του προέρχεται από το ελληνικό "σείριος" που σημαίνει "φωτεινός". Είναι ένα από τα κοντινότερα αστέρια, καθώς απεχει περίπου 9 ετη φωτος απο την Γή.
    Ο Σείριος είναι ορατός από σχεδόν από όλη την Γη τους χειμερινούς μήνες (κυρίως απο το Βόρειο ημισφαίριο). Μαζί με τον Προκύονα και τον Μπετελγκέζ σχηματίζουν ένα φωτινό τρίγωνο που έχει την ανεπίσημη ονομασία  «Χειμερινό τρίγωνο».
     Το 1844 ο Γερμανός μαθηματικός και αστρονόμος Μπέσελ πρότεινε πως ο Σείριος αποτελεί στην πραγματικότητα ένα «διπλό αστέρα». Όντως, το 1862 ενας συνάδελφος του, ο Άλβαν Κλαρκ ανακάλυψε ένα δεύτερο αστέρα, ο οποίος αναφέρεται ως Σείριος B. Ο Σείριος Α, όμως είναι εκείνος ο αστέρας που είναι ορατός απο τον πλανήτη μας. Τα δύο αστέρια βρίσκονται σε τροχιά μεταξύ τους, με περίοδο περίπου 50 έτη.(Παρόλα αυτά η μυθολογία αναφέρει τον Σείριο ως τριπλό αστέρα).
Ο Σείριος Β ήταν ο πρώτος λευκός νάνος που ανακαλύφθηκε, το 1915. Το γεγονός αυτό σήμαινε παράληλα πως ο αστέρας αυτός ήταν μεγαλύτερης μάζας από το Σείριο Α, καθώς εξελίχθηκε νωρίτερα πέρα από την κύρια ακολουθία.
Η διάμετρος του Σείριου μετρήθηκε για πρώτη φορά το 1956 από τον Rob Hanbury σε 3,36 ηλιακές ακτίνες.
πηγή:wikipedia

ΑΣΤΕΡΙ...


 Αστέρες Νετρονίων
Περιγραφή
Αστέρας νετρονίων ονομάζεται η μια από τις τρείς μορφές των μόνιμων τελικών υπολειμμάτων της εξελίξεως ενός αστέρα : είναι το ένα είδος <<αστρικού πτώματος>> (τα άλλα δυο είναι ο λευκός νάνος και η μαύρη τρύπα). Ο αστέρας νετρονίων σχηματίζεται απ' τη βαρυτική κατάρρευση ενός αστέρα μεγάλης μάζας μετά από μια έκρηξη υπερκαινοφανούς τύπου ΙΙ, και ίσως τύπων Ια και Ιb. Ο μέσος αστέρας νετρονίων εχει μάζα ανέμεσα σε 1,35 και 2,1μάζες Ήλιου (1,4 Μο<Μ<3,2 Μο) όπου Μο=Μάζα ηλίου. Η σύλληψη της έννοιας ενός αστέρα αποτελούμενου εξ ολοκλήρου από νετρόνια ανοίκει στους φυσικούς Oppenheimer και Volkoff. Η ακτίνα του κυμαίνεται από 10-20 χλμ. Επομένως ο όγκος του είναι τρισεκατομμύρια φορές μικρότερος από τον ηλιακό και άρα η μέση πυκνότητα της ύλης του κυμαίνεται από 8x10^(15) έως 2x10^(15) g/cm^(3).

Μηχανισμός
Όταν η ύλη ενός μελλοθάνατου άστρου μάζας M>1,4 Mo συμπιεσθεί λόγω της συνεχούς συστολής τόσο ώστε η πυκνότητά του να υπερβεί ρ=10^8 g/cm^3,(ενώ έχει ακτίνα μόνο μερικών χιλιομέτρων ζυγίζει εκατομμύρια φορές όσο η γή) η ταχύτητα των εκφυλισμένων ηλεκτρονίων πλησιάζει την ταχύτητα του φωτός και η ενέργειά τους αυξάνεται δραματικά, οπότε προκαλεί την έναρξη της αντίστροφης διάσπασης β : ένα ταχύτατο ηλεκτρόνιο συγκρούεται με ένα πρωτόνιο του πυρήνα και αυτό μετατρέπεται σε νετρόνιο και ελκύει και ένα χαμηλής ενέργειας φωτόνιο (φώς). Άρα τα ηλεκτρόνια και τα πρωτόνια μειώνονται ενώ έχουμε συνεχή αύξηση των νετρονίων. Έτσι όμως μειώνεται και η πίεση που ασκούσαν τα ηλεκτρόνια, οπότε οι δυνάμεις της βαρύτητας υπερισχύουν και ο αστέρας συστέλλεται.
 Όταν η πυκνότητα του άστρου φτάσει στην τιμή ρ=3x10^14 g/cm^3 και την ξεπεράσει, αυτό αποτελείται πια από μια θάλασσα εκφυλισμένων νετρονίων των οποίων η πίεση και οι μεταξύ τους απωστικές δυνάμεις κάνουν το αστέρι πρακτικά ασυμπίεστο. (Η συμπίεσή του είναι 10^22 φορές μεγαλύτερη του χάλυβα.) Το αστέρι σε αυτή τη φάση βρίσκεται σε ισορροπία: ούτε διαστέλλεται ούτε συστέλλεται. Έτσι έχει δημιουργηθεί ένας αστέρας νετρονίων : έχει διάμετρο 10-30 Κm και θερμοκρασια 2x10^9 K.



Πηγές: Γούδη Χ. <<ΑΣΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΣΟΑΣΤΡΙΚΗ ΥΛΗ>>
           Wikipedia

Hubble: Ο ακούραστος παρατηρητής του σύμπαντος

Εντυπωσιακές είναι οι φωτογραφίες και κάθε είδους πληροφορίες που στέλνει στους αδημονούντες επιστήμονες το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble.Απο το 1990 κινείται σε ύψος 610km πάνω απο τη γήινη ατμόσφαιρα, διαθέτει μεγάλες τεχνολογικές δυνατότητες και έχει δώσει εικόνες μοναδικής καθαρότητας απο τις οργιαστικές διεργασίες του αχανούς διαστήματος .
Μπόρεσε να ανιχνεύσει αστρικά αντικείμενα σε απόσταση 10 φορές μεγαλύτερη απ'οτι ήταν εφικτό στο παρελθόν.Το κύριο κάτοπτρο του, που έχει διάμετρο 2.5m, είναι ο πιο λείος καθρέπτης που κατασκευάστηκε ποτέ.Η διακριτική του ικανότητα είναι τόσο μεγάλη που μπορεί να διακρίνει μια πυγολαμπίδα σε απόσταση χιλιάδων χιλιομέτρων!!!
Με τα ¨μάτια¨ του είδαμε γαλαξίες που βρίσκονται 13 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά.Διαθέτουμε έτσι εκατομμύρια στιγμιότυπα από το παρελθόν του σύμπαντος,οπότε είναι πια εφικτή η σύνθεση μιας πληρέστερης εικόνας για την εξέλιξη του.

Γ.Βλαχοκυριάκου

Πηγή: "Αυτοβιογραφία Φωτός":Γραμματικάκης

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Η γεννηση των αστεριων

Η γέννηση των αστέρων
Τα έως σήμερα δεδομένα μας επιτρέπουν να αναπαραστήσουμε την πορεία διαφόρων τύπων αστέρων από την γέννηση έως τον θάνατο τους. Τα πάντα εξαρτώνται από τις αρχικές συνθήκες. Στα νέφη των αερίων και σκόνης που υφίστανται σε ολόκληρο το σύμπαν και εντοπίζονται άτακτα και ανομοιόμορφα στους βραχίονες των γαλαξιών, υπάρχουν και δρουν κατά κύριο λόγο δυνάμεις βαρύτητας. Υπό την επίδραση των δυνάμεων αυτών, τα νεφελώματα αρχίζουν να συμπυκνώνονται, ενώ ταυτόχρονα η αρχικά πολύ χαμηλή θερμοκρασία τους, αυξάνεται σημαντικά ως αποτέλεσμα αυτής της συμπύκνωσης. Η συμπύκνωση των νεφελωμάτων προχωρεί μέχρι να δημιουργηθεί στο κέντρο τους σφαίρα μέγιστης πυκνότητας και εξαιρετικά υψηλής θερμοκρασίας. Σχηματίζεται ένας γιγάντιος πρώτο- αστέρας, ο οποίος λόγω της πολύ υψηλής θερμοκρασίας που έχει αναπτυχθεί στο εσωτερικό του παύει να συστέλλεται και αρχίζει να διαστέλλεται.

Από αυτόν τον πρώτο- αστέρα αναλόγως της αρχικής του μάζας γεννώνται κατά ομάδες, ολιγομελείς ή πολυμελείς, αστέρες που απομακρύνονται από τον χώρο του αρχικού πρώτο- αστέρα διασχίζοντας το υπόλοιπο νεφέλωμα από το οποίο έχουν γεννηθεί. Το είδος της αστρικής ομάδας που δημιουργείται, εξαρτάται από την αρχική μάζα του νεφελώματος από το οποίο γεννήθηκε ο πρώτο- αστέρας. Η εξέλιξη και η διάρκεια της είναι συναρτήσεις: 1) του αριθμού των αστέρων- μελών της ομάδας, 2)της ταχύτητας με την οποία απομακρύνονται από τον χώρο του αρχικού πρώτο- αστέρα των γειτονικών πεδίων βαρύτητας και 3)των παλιρροϊκών κινήσεων του Γαλαξία, στον οποίο ανήκουν.
 Ανεξάρτητα της ομάδας, στην οποία ανήκει, η εξέλιξη ενός αστέρα είναι συνάρτηση: 1) της αρχικής του μάζας, 2) της ταχύτητας περιστροφής γύρω από τον άξονα του (η οποία εξαρτάται από την ομάδα του μητρικού νεφελώματος), 3) την ταχύτητα με την οποία ο αστέρας απομακρύνεται από το κέντρο της δημιουργίας του, καθώς και άλλων παραγόντων.

Tο νεφέλωμα του Ωρίωνα

Tο νεφέλωμα του Ωρίωνα, γνωστό και ως Μέγα Νεφέλωμα του Ωρίωνος , αλλά και ως Μεσιέ 42 (Μ42), είναι ένα διάχυτο νεφέλωμα νότια από τη Ζώνη του Ωρίωνα. Είναι ένα από τα φαινομενικώς φωτεινότερα νεφελώματα, ορατό με γυμνό μάτι σε σκοτεινό ουρανό. Το M42 απέχει από εμάς 1.344 ± 20 έτη φωτός. Περιλαμβάνει την κοντινότερη στη Γη περιοχή παραγωγής νέων αστέρων. Η πραγματική του διάμετρος εκτιμάται σε 24 έτη φωτός. Το Νεφέλωμα του Ωρίωνα είναι ένα από τα πλέον ερευνηθέντα και φωτογραφημένα ουράνια σώματα. Η μελέτη του έχει αποκαλύψει πολλά μυστικά για τη διαδικασία σχηματισμού νέων άστρων και πλανητών από τη βαρυτική κατάρρευση νεφών διαστρικού αερίου και σκόνης.


 Οι αστρονόμοι έχουν παρατηρήσει απευθείας πρωτοπλανητικούς δίσκους, φαιούς νάνους, έντονες και τυρβώδεις κινήσεις αέριων μαζών και φαινόμενα φωτοϊονισμού από το φως γειτονικών αστέρων μεγάλης μάζας στο νεφέλωμα. Υπάρχουν επίσης υπερηχητικά «σφαιρίδια» αερίου που διατρυπούν τα πυκνά νέφη υδρογόνου του Νεφελώματος του Ωρίωνα: το καθένα από αυτά είναι 10 φορές μεγαλύτερο από το Ηλιακό Σύστημα (ως την τροχιά του Πλούτωνα) και οι άκρες του τονίζονται από κυανή ακτινοβολία ατόμων σιδήρου, ενώ η γένεσή τους πιθανότατα οφείλεται σε κάποιο άγνωστο βίαιο γεγονός που έλαβε χώρα πριν από χίλια περίπου χρόνια.





Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Ο Ντένεμπ : η ουρά του Κύκνου

 Ντένεμπ (που σημαίνει ¨ουρά¨) ,ονομασία του αστέρα α΄ του αστερισμού του Κύκνου...Μία απο τις ισχυρότερες κοσμικές πηγές ραδιοκυμάτων που έχουν γίνει γνωστές.Το λαμπρό άστρο του Κύκνου είναι ένας κυανόλευκος υπεργίγαντας που βρίσκεται 3.000 έτη φωτός μακριά από τη γή .Είναι πάνω απο 50.000 φορές λαμπρότερος απο τον ήλιο μας .
 Έυκολα ορατός το καλοκαιρινά βράδυα μέχρι και τον Νοέμβριο σηματοδοτεί την ουρά του αστερισμού. Είναι ο 19ος σε φωτεινότητα  - σαν 160.000 ήλιους - πράγμα που το κάνει να είναι πραγματικά το φωτεινότερο αστέρι του είδους του, (δηλαδή σε θερμοκρασία ή σε φασματική κατηγορία ), σε ολόκληρο το Γαλαξία.Το απόλυτο μάγεθος του Ντένεμπ είναι περίπου -8,5. Πρέπει να έχει διάμετρο 200 εως 300 φορές μεγαλύτερη της ηλιακής.Η επιφανειακή του θερμοκρασία είναι 8400C.
 Είναι ελαφρώς μεταβλητός αστέρας ,και μάλιστα έδωσε το όνομα του σε μια ολόκληρη κατηγορία, τους λεγόμενους μεταβλητούς άλφα Κύκνου, που είναι παλλόμενοι μεταβλητοί αστέρες. Η επιφάνεια του συνταράσεται απο μεγάλα κύματα-ανεμοκατεβάσματα, που προκαλούν τις ελαφρές μεταβολές, τόσο της λαμπρότητας του όσο και του φασματικού τύπο του.
 Ο Ντένεμπ έχει σταματήσει να καίει υδρογόνο στον πυρήνα του και η μοίρα του είναι - αφού έχει 25 ηλιακές μάζες - να εκραγεί εντός δύο εκατομμυριων ετών...


Γ.Βλαχοκυριάκου


Πηγες :
Πάπυρους Λάρους Μπριτάνικα
Παρατήρηση των άστρων: Robin Kerrod

AΣΤΕΡΙΣΜΟΣ ΩΡΙΩΝΑ

Ωρίωνας είναι ο αστερισμός που ανακαλύφθηκε στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η διεθνής αστρονομική ένωση. Ο αστερισμός του Ωρίωνα θεωρείται ένας από τους περισσότερο εκτεταμένους αστερισμούς. Βρίσκεται Νότια του αστερισμού του Ταύρου και των Διδύμων, βόρεια του Λαγού, στα ανατολικά του έχει τον Μονόκερο και δυτικά του τον Ηριδανό. Είναι αμφιφανής στην Ελλάδα.

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Απο το τηλεσκόπιο ..

Αφροδίτη


Αφροδίτη

See full size image     Ο πλανήτης της Αφροδίτης είναι ο δεύτερος σε απόσταση, από τον Ήλιο, πλανήτης του Ηλιακού μας συστήματος. Όταν την παρατηρούμε με γυμνό μάτι είναι το πιο λαμπρό άστρο του ουρανού μετά τον Ήλιο και την Σελήνη. Εμείς την βλέπουμε σαν λαμπρό νυχτερινό άστρο (Αποσπερίτης) μόνο για ένα χρονικό διάστημα, ενώ τον υπόλοιπο χρόνο τη βλέπουμε στην ανατολή ως πρωινό άστρο (Αυγερινός), προτού ανατείλει ο Ήλιος. 
       Ακόμα όμως και στην αρχαιότητα η Αφροδίτη ήταν γνωστή, καθώς είναι εύκολα ορατή στον ουρανό. Την ονόμαζαν Εωσφόρο ("αυτός που φέρνει φως") όταν εμφανίζονταν το πρωί και Έσπερο το βράδυ. Είναι ένας από τους τέσσερις εσωτερικούς, γαιώδεις πλανήτες. Απέχει περίπου 108 εκατ. Χιλιόμετρα από τον Ήλιο. Η τροχιά της περιφοράς της γύρω από τον Ήλιο είναι σχεδόν κυκλική, σε αντίθεση με άλλους των οποίων οι τροχιές είναι είναι ελλειπτικές. Έχει μάζα το 81,5 % της γης, περίπου , ενώ λόγω της ομοιότητας σε μάζα και μέγεθος, χαρακτηρίζεται μερικές φορές και αδελφός πλανήτης ή δίδυμος πλανήτης της Γης. Ωστόσο, οι συνθήκες στην επιφάνεια της διαφέρουν σημαντικά από αυτές της Γης, λόγω της εξαιρετικά πυκνής ατμόσφαιράς της.                                                               
       Η επιφάνειά της έχει πάρα πολλους, ηφαιστειακούς κρατήρες, όρη και πεδιάδες λάβας, χωρις αυτό να σημαίνει ότι η Αφροδίτη είναι σήμερα γεωλογικά ενεργή. Η δραστηριότητα των ηφαιστείων της έχει τερματιστεί εδώ και 500 εκατομμύρια χρόνια. Επίσης δεν υπάρχει ούτε τεκτονική δραστηριότητα.   
       Ο χρόνος περιστροφής γύρω από τον άξονά της (η ημέρα της δηλαδη) διαρκεί 243 γήινες ημέρες. Αυτό την κατατασει στην  πιο αργή περιστροφή μεταξύ των 8 μεγάλων πλανητών του Ηλιακού Συστήματος. Λόγω της «ανάποδης» περιστροφής της, το μήκος της ηλιακής ημέρας είναι σημαντικά μικρότερο. Το ένα ημισφαίριο είναι στο απόλυτο σκοτάδι επί 58 μέρες, ενώ το άλλο δέχεται όλη την ηλιακή ακτινοβολία επί άλλες 58. Οι ανεμοι σε συνδυασμο με την μεγάλη πυκνότητα της ατμόσφαιρας και το έντονο φαινόμενο του θερμοκηπίου ισοκατανέμουν τη θερμοκρασία και έτσι δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα δυο ημισφαίρια.Η Αφροδίτη δεν έχει φυσικούς δορυφόρους, ούτε δακτύλιους.
       Τελος η Αφροδίτη είναι ο πιο εύκολα προσεγγίσιμος πλανήτης του ηλιακού συστήματος για αποστολές από τη Γη· ένα ταξίδι έως αυτήν απαιτεί, με τη σημερινή τεχνολογία, μολις τέσσερις μήνες.



Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Ωρίωνας...

Τον Φεβρουάριο 7:00-8:00 μ.μ στον νυχτερινό ουρανό του Βόρειου ημισφαιρίου, κοιτάζοντας στο Νότο, βλέπετε τον αστερισμό του Ωρίωνα τον οποίο είναι πολύ εύκολα να τον διακρίνεται από τα τρία αστέρια του που βρίσκονται σε μια ευθεία και λέγονται "η ζώνη του Ωρίωνα"!

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Η ζωή των αστεριών

Γιατί  όσο κι αν εμάς φαίνονται αιώνια και αμετάβλητα, τα αστέρια έχουν ένα κύκλο ζωής που θυμίζει τον ανθρώπινο. Γεννιώνται, εξελίσσονται και πεθαίνουν! Μόνο που ο κύκλος αυτός διαρκεί πολύ περισσότερο, κάποτε και δισεκατομμύρια χρόνια. Ενώ όμως ο άνθρωπος στη σύντομη ζωή του παλεύει με μύρια όσα, η ζωή του αστεριού είναι μια συνεχής πάλη μόνο με τη βαρύτητα. Είναι η συμπαντική δύναμη που γεννά το άστρο, και έκτοτε προσπαθεί διαρκώς να το συντρίψει. Τη βαρύτητα το αστέρι προσπαθεί να την αντιμετωπίσει με πυρηνικές καύσεις στο εσωτερικό του, που εκλύουν τεράστια ποσά ενέργειας και εξισορροπούν την τάση της ύλης του να συνθλιβεί.

Γιώργος Γραμματικάκης: "Κοσμογραφήματα"

Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΤΟ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΓΥΡΩ ΣΤΙΣ 8:00 Μ.Μ.

Αν παρατηρήσουμε τον ουρανό τον Φεβρουάριο γύρω στις 8:00 μ.μ, από το Βόρειο Ημισφαίριο, κοιτάζοντας προς τη Δύση βλέπουμε τον πλανήτη Αφροδίτη που είναι το πιο λαμπερό άστρο του ουρανού, και πολύ κοντά του τον πλανήτη Δία. Διακρίνουμε το άστρο Ντένεμπ και τους αστερισμούς της Ανδρομέδας, των Ιχθυών και της Κασσιόπης.
 Αν γυρίσουμε το βλέμμα μας στον Νότο θα δούμε τον Μπεντελγκέζ και τον Σείριο καθώς και τον αστερισμό του Ωρίωνα. Ο Μπεντελγκέζ είναι ένας αστέρας στο στάδιο του ερυθρού γίγαντα, που ανήκει στον αστερισμό του Ωρίωνα, και έχει την ιδιαιτερότητα να παρουσιάζει μια ανεξήγητη, ακανόνιστη μεταβολή της λαμπρότητάς του. Ο Σείριος απ΄την άλλη είναι το δεύτερο πιο κοντινό αστέρι σε μας, μετά τον α του Κενταύρου, και απέχει 8 έτη φωτός από την Γη.
Κοιτώντας στην Ανατολή μπορούμε να διακρίνουμε τους αστερισμούς , του Καρκίνου, του Λέοντα και της Μεγάλης Αρκτου.
 Για όλα αυτά τα θαυμαστά θα σας μιλήσουμε αναλυτικά σε άλλες αναρτήσεις.

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

ΤΕΛΕΙΟ;;;

Οι πλανήτες την εβδομάδα απο 13-2-2012 ως 19-2-2012.

Η Αφροδίτη θα βρίσκεται στα νοτιοδυτικά όταν πέφτει σκοτάδι, όλη τη διάρκεια της εβδομάδας. Είναι το λαμπροτερο "άστρο", του ουρανού με μέγεθος -4,2. Με τηλεσκόπιο την Δευτέρα έχει  16'' σε διάμετρο δίσκου που εμφανίζεται φωτισμένος κατά 70%.
Χαμηλά στα ανατολικά μπορείτε να δείτε τον Άρη γύρω στις 8:00 μ.μ ο οποίος είναι λιγότερο λαμπερός από την Αφροδίτη με μέγεθος -0,9. Την Τετάρτη φτάνει στο αφήλιό του, δηλαδή στο πιο απομακρυσμένο σημείο της τροχιάς του που απέχει από τον ήλιο 249,2 εκατομμύρια χιλιόμετρα!!!
Ο Ερμής θα επιστρέψει στον βραδινό ουρανό , πάνω από τον δυτικό ορίζοντα 30 λεπτά μετά το ηλιοβασίλεμα!!! Λάμπει με μέγεθος -1,3, αρκετά φωτεινός ώστε να εμφανίζεται ακόμη και στη λάμψη του λυκόφωτος!
Ο Ποσειδώνας τέλος είναι σε σύνοδο με τον ήλιο στις 11:00 μ.μ την Κυριακή. Αυτός ο πλανήτης έχει ολοκληρωτικά χαθεί στην ηλιακή λάμψη. Θα επιστρέψει όμως το ξημέρωμα στα τέλη του Μάρτη...
Από: Georgia..


Πηγή: Πλανητάριο Θεσσαλονίκης

Ο νυχτερινός ουρανός τον Φεβρουάριο του 2012


Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Νεφέλωμα της Καρδιάς!!

Το Νεφέλωμα της καρδιάς!! Απέχει 7.500 έτη φωτός από τη γή, καταλαμβάνει έκταση 200 ετών φωτός και ανήκει στον αστερισμό της Κασσιόπης!

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

ΕΚΡΗΞΕΙΣ ΑΣΤΡΩΝ!!


Τα αστέρια μπορεί να ζήσουν δισεκατομμύρια χρόνια και τα πιο πολλά από αυτά στην διάρκεια μια ανθρώπινης ζωής δεν φαίνεται να αλλάζουν. Ξεδιπλώνοντας την ιστορία των άστρων είναι σαν να προσπαθούμε να βρούμε πως μεγάλωσε ένα συγκεκριμένο δέντρο μέσα σε ένα δάσος γεμάτο από διάφορα είδη δέντρων με διαφορετικές ηλικίες. Τα αστέρια όπως και τα δέντρα δεν ωριμάζουν όλα με τον ίδιο ρυθμό. Αρκετά άστρα όπως ο Ήλιος ζουν περίπου 10δις χρόνια ενώ η ζωή ένος πραγματικά μεγάλου άστρου  περιορίζεται σε μερικά δισεκατομμύρια χρόνια. Ένας αστέρας όταν εξαντλεί τα πυρηνικά του καύσιμα και καταλήγει σε λευκό νάνο αποκτά ένα αξιοπρεπές τέλος.Το τέλος των αστέρων όμως δεν είναι μόνο η μετατροπή τους σε λευκούς νάνους. Ανάλογα με τη μάζα τους έχουν διαφορετικό θάνατο. Άλλες φορές πάλι όταν έχουν εξαντλήσει μέσω πυρηνικών αντιδράσεων όλο το υδρογόνο τους ανακοινώνουν τον θανατό τους με εντυπωσιακές εκρήξεις. Οι κατακλυσμικές αυτές εκρήξεις  χαρακτηρίζονται από την τεράστια ποσότητα των υλών που εκτοξεύονται στο διάστημα αλλά και από την εξαιρετική λαμπρότητα της .Αυτές οι   περίφημες εκρήξεις ονομάζονται εκρήξεις  υπερκαινοφανών. Οι υπερκαινοφανείς, φέρουν την ατυχή ονομασία «σουπερνόβα». Κατά την έκρηξη ενός άστρου στον ουρανό διακρίνουμε μερικά λαμπερά σημεία. Αυτό  που δεν γνωρίζουμε είναι ότι αυτή η λαμπρότητα διαρκεί μερικούς μήνες και ύστερα το αστέρι ελαττώνει  ξανά τη λαμπρότητά του,αλλά εμείς το παρατηρούμε πολλές φόρες για μήνες ή ακόμα και για χρόνια.
 Τι είναι όμως αυτό που ωθεί ένα μεγάλο αστέρι στην μεγαλοπρεπή αλλά αυτοκτονική αυτή έκρηξη; Σήμερα οι αστροφυσικοί  πιστεύουν πως την έκρηξη ενός άστρου ανεξάρτητου μεγέθους προκαλείται από την αδυναμία του πυρήνα να αποφύγει την βαρυτική του σύνθλιψη. Ύστερα από αρκετούς, συνεχόμενους κύκλους, ο πυρήνας  σε αυτό το στάδιο  αποτελείται από σίδηρο. Ο σίδηρος (Fe) είναι από τα πιο βαριά στοιχεία της χημείας με ατομικό βάρος 56 και το πιο σταθερό στοιχείο στη φύση. Ενώ λοιπόν στα εξωτερικά στρώματα του άστρου συνεχίζεται η καύση του υδρογόνου(H) ή του ηλίου (He), στον πυρήνα καταναλώνεται θερμότητα για την καύση του σιδήρου, με αποτέλεσμα την μείωση της θερμόκρασίας και της πίεσης στο εσωτερικό του άστροου. Η βαρυτική δύναμη των υπερκείμενων στρωμάτων παίρνει την εκδίκησή της και το αστέρι αρχίζει να συστέλλεται. Η συστολή αυτή προκαλεί υπερβολική αύξηση της θερμοκρασίας και της πίεσης στον πυρήνα του, οπότε αρχίζουν οι θερμοπυρηνικές αντιδράσεις που οδηγούν στην υπερθέρμανση του πυρήνα και το αστέρι εκτονώνεται εκτοξεύοντας την ύλη των εξωτερικών του στοιβάδων με τη μορφή αερίου που διαστέλλεται πολύ γρήγορα.Ένας άλλος μηχανισμός είναι, ότι η συστολή του αστέρα λόγω βαρύτητας οδηγεί τον πυρήνα σε κατάρρευση επομένως τα εξωτερικά στρώματα κάνουν ελεύθερη πτώση προς το κάντρο του άστρου. Η συνέχεια αυτού είναι η έκρηξη του άστρου. Αν η μάζα του άστρου είναι 1,4 φορές μεγαλύτερη της μάζας του ήλιου, αυτό καταλήγει σε λευκό νάνο. Αν όμως η μάζα του ξεπερνά τις 1,4 μάζες ήλιου και φτάνει μέχρι τις 3,2 μάζες ήλιου μετατρέπεται σε αστέρα νετρονίων. Πέρα από αυτό το όριο το αστέρι καταλήγει σε μαύρη τρύπα!

ΝΕΦΕΛΩΜΑ NGC 3324



Μια εντυπωσιακά καθαρή εικόνα του νεφελώματος NGC 3324 κατά τη διάρκεια δημιουργίας νέων αστέρων, κατέγραψε το τηλεσκόπιο Wide Field Imager που βρίσκεται στη Χιλή. 

Η ονομασία που οι αστρονόμοι έχουν δώσει στο συγκεκριμένο νεφέλωμα, που βρίσκεται σε απόσταση 7.500 ετών φωτός από τον πλανήτη μας, είναι Gabriela Mistral προς τιμήν του νομπελίστα ποιητή από τη Χιλή. 

Η γέννηση νέων αστέρων που συνοδεύεται με έκκληση υπεριώδους ακτινοβολίας, έβαψε με εντυπωσιακά χρώματα τα γειτονικά αέρια και σκόνη ενώ δημιούργησε κενά μεταξύ τους.



ΠΗΓΗ : www.arpaktiko.org

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Εκρήξεις υπέρ καινοφανών

Νεφέλωμα Rosette



 Το Νεφέλωμα Rosette έχει πρόσφατα δημιουργήσει ένα αστρικό σμήνος. Το σμήνος των άστρων, που είναι στο μέσον, ελευθερώνει υπερηχητικούς ανέμους που διασκορπίζουν και τελικά εξαφανίζουν το  νεφέλωμα γι αυτό έχει αυτή τη σπειροειδή μορφή.Ας σημειωθεί ότι το κόκκινο χρώμα οφείλεται στο   υδρογόνο που έχει χάσει το ηλεκτρόνιό του- Το ιονισμένο Υδρογόνο δηλαδή.





Bίντεο από NATIONAL GEOGRAPHIK

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Περί αστέρων και συμπάντων!

Το γεγονός ότι πλέον θα ξέρω ότι ο ήλιος μας δημιουργήθηκε πριν από 5 δισεκατομύρια χρόνια,
πως πολύ γρήγορα πήρε τη σημερινή του μορφή και τις σημερινές του διαστάσεις,
πως μετά από 5 δισσεκατομύρια χρόνια θα γίνει ερυθρός γίγαντας που σίγουρα θα πλησιάσει πολύ και θα κατακαύσει τη γή μας, και πως μερικά εκατομμύρια χρόνια αργότερα θα μεταβληθεί σε λευκό και πολύ σύντομα σε σκοτεινό νάνο με κάνουν να αισθάνομαι πως με τη βοήθεια της επιστήμης κατάφερα  να επεκτείνω την χρονική διάρκεια και τους ορίζοντες και της δικής μου μικρής ζωής.
Βασίλης Ξανθόπουλος: "Περί αστέρων και συμπάντων"

Υ.Γ. Το τραγικό είναι ότι ο Βασίλης Ξανθόπουλος- καθηγητής και πρόεδρος του πανεπιστημίου Κρήτης- δολοφονήθηκε στις 27 Νοεμβρίου του 1990, ενώ δίδασκε σε ηλικία 39 μόλις ετών.

ΚΑΛΟΣΟΡΙΣΜΑ!

Καλοσορίζω την ομάδα της ερευνητικής εργασίας της Α λυκείου: "Η αβάσταχτη βαρύτητα των άστρων"!