Χάμπλ, οι ανακαλήψεις.

Τα «σπειροειδή νεφελώματα» είναι γαλαξίες όπως ο δικός μας 

Ο Χαμπλ ήταν τυχερός, καθώς η άφιξή του στο Αστεροσκοπείο του Όρους Ουίλσον το 1919 συνέπεσε με την ολοκλήρωση του ισχυρότερου εκείνη τη στιγμή τηλεσκοπίου στον κόσμο, του κατοπτρικού τηλεσκοπίου των 100 ιντσών (2,54 μέτρων, σε διάμετρο). Χρησιμοποιώντας το, ο Χαμπλ κατόρθωσε να επισημάνει Κηφείδες μεταβλητούς αστέρες σε αρκετά «γειτονικά» «νεφελώματα», περιλαμβανομένου του σήμερα γνωστού ως Γαλαξία της Ανδρομέδας. Οι παρατηρήσεις του αυτών των σωμάτων τα έτη 1923 και 1924 απέδειξαν οριστικά ότι απείχαν πολύ περισσότερο από όσο πιστευόταν μέχρι τότε και συνεπώς τα «σπειροειδή νεφελώματα» που τα περιείχαν ήταν τα ίδια γαλαξίες, άλλοι από τον δικό μας. Αυτή η ανακάλυψη, που ανακοινώθηκε την Πρωτοχρονιά του 1925, μετέβαλε θεμελιωδώς την εικόνα που είχε η ανθρωπότητα για το Σύμπαν.
Στη συνέχεια, ο Hubble επινόησε ένα σύστημα για τη μορφολογική ταξινόμηση των γαλαξιών που είναι σήμερα γνωστό με το όνομά του.

Ο Νόμος του Χαμπλ 

Γενικώς ο Χαμπλ πιστώνεται λανθασμένα με την ανακάλυψη της μετατοπίσεως προς το ερυθρό των φασμάτων των μακρινών γαλαξιών. Αυτή είχε παρατηρηθεί από τον Βέστο Σλάιφερ στο Αστεροσκοπείο Λόουελ τη δεκαετία 1910-19, αλλά ήταν σχετικώς άγνωστη (Proc.Amer.Phil.Soc., 56, 403, έτος 1917). Η σημασία αυτών των παρατηρήσεων είχε κατανοηθεί πριν το 1917 από τους Τζέιμς Κήλερ, Βέστο Σλάιφερ και από τον καθηγητή Ουίλιαμ Κάμπελ σε άλλα αστεροσκοπεία. Συνδυάζοντας τις δικές του μετρήσεις των γαλαξιακών αποστάσεων με εκείνες των μετατοπίσεων προς το ερυθρό του Σλάιφερ που αντιστοιχούσαν στους ίδιους γαλαξίες, οι Hubble and Μίλτον Χιούμασον ανακάλυψαν την προσεγγιστική αναλογία τους στο δείγμα των 46 γαλαξιών που είχαν μελετήσει, και υπολόγισαν τη σταθερά της αναλογίας σε 500 km/sec/Mpc, μία τιμή πολύ υψηλότερη από τη σήμερα αποδεκτή, εξαιτίας σφάλματος στον υπολογισμό των αποστάσεων. Αυτός ο νόμος της αναλογίας είναι σήμερα γνωστός στην Αστρονομία ως Νόμος του Χαμπλ (διατυπώθηκε επισήμως από τους Χαμπλ και Χιούμασον το 1929) και η σταθερά της αναλογίας του ως Σταθερά του Χαμπλ. Η έρευνα για την τιμή της σταθεράς συνεχίζεται μέχρι τις ημέρες μας.
Παρά το γεγονός ότι η έννοια του διαστελλόμενου Σύμπαντος είχε προσεγγισθεί θεωρητικώς παλαιότερα, η δήλωση των Χαμπλ και Χιούμασον οδήγησε στην ευρύτερη αποδοχή της. Ο νόμος λέει ότι η σχετική ταχύτητα απομακρύνσεως μεταξύ δύο μακρινών γαλαξιών είναι ανάλογη της μεταξύ τους αποστάσεως.
Η ανακάλυψη του Νόμου του Χαμπλ επιβεβαίωσε παρατηρησιακά τη συνεχή διαστολή του Σύπαντος και, συνεκδοχικά, τη θεωρία της Μεγάλης Αρχικής Εκρήξεως του Αββά Λεμαίτρ και του Αλεξάντερ Φρίντμαν (1922). Το 1931 ο Hubble έγραψε μία επιστολή στον κοσμολόγο Βίλεμ ντε Σίτερ εκφράζοντας την άποψή του επί της θεωρητικής ερμηνείας του νόμου του: «...καταφεύγουμε στον όρο φαινομενικές ταχύτητες προκειμένου να τονίσουμε τον εμπειρικό χαρακτήρα του συσχετισμού που κάναμε. Αισθανόμαστε ότι η ερμηνεία του θα πρέπει να αφεθεί σε εσάς και στους πολύ λίγους άλλους που είναι ικανοί να συζητήσουν το θέμα με αυθεντία».
Νωρίτερα, το 1917, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είχε συμπεράνει μαθηματικώς ότι η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας υπεδείκνυε ότι το Σύμπαν θα πρέπει είτε να διαστέλλεται, είτε να συστέλλεται. Μη μπορώντας να πιστέψει το μαθηματικό πόρισμα της ίδιας του της θεωρίας, ο Αϊνστάιν εισήγαγε την κοσμολογική σταθερά στις εξισώσεις του για να το αποφύγει. Μόλις άκουσε για την ανακάλυψη του Hubble, λέγεται πως είπε το περίφημο ότι η εισαγωγή της κοσμολογικής σταθεράς ήταν «το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου».

Βικιπαίδεια

Γ.Βλαχοκυριάκου
 

ΠΛΕΙΑΔΕΣ ή ΠΟΥΛΙΑ.

Οι Πλειάδες κατά τη μυθολογία ήταν κόρες του τιτάνα Άτλαντα και της Πλειώνης, αδελφές των Υάδων. Την ύπαρξή τους οι αρχαίοι Έλληνες εμπνεύσθηκαν απ' τον ομώνυμο αστερισμό, που στα νεώτερα χρόνια έγινε γνωστός σαν Πούλια. Γεννήθηκαν στο όρος Κυλλήνη και θεωρούνταν θεότητες του βουνού. Από την ένωσή τους με το Δία γεννήθηκαν θεοί και ήρωες. Στα αρχαία ελληνικά, η λέξη πλειάδες σημαίνει "περιστέρια". Οι Πλειάδες ήταν εφτά, όπως και τα αστέρια του αστερισμού που είναι ορατά με γυμνό μάτι:
1. Η Μαία, η πρώτη και ομορφότερη, μητέρα του Ερμή
2. Η Ταϋγέτη, μητέρα του πρώτου βασιλιά της Σπάρτης Λακεδαίμονα
3. Η Ηλέκτρα, μητέρα του Δάρδανου, γενάρχη των Τρώων και τον Ημαθίωνα, βασιλιά της Σαμοθράκης
4. Η Στερόπη, σύζυγος του ήρωα Οινόμαου
5. Η Κελαινώ, μητέρα του ήρωα Λύκου
6. Η Αλκυόνη, που μεταμορφώθηκε σε πουλί από το Δία, και
7. Η Μερόπη, σύζυγος του Σίσυφου και μητέρα του Γλαύκου

Σχετικά με το πως οι Πλειάδες έγιναν αστερισμός, υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Η επικρατέστερη είναι πως αυτοκτόνησαν απ' τον καημό τους για την τιμωρία του πατέρα τους Άτλαντα να σηκώνει στους ώμους τον άξονα του κόσμου, ή για το χαμό των αδελφών τους Υάδων. Η Βοιωτική παραλλαγή του μύθου λέει πως ο γίγαντας Ωρίωνας τις ερωτεύτηκε και τις καταδίωξε θέλοντας να τις απαγάγει. Η καταδίωξη συνεχίστηκε για πέντε χρόνια, οπότε οι Πλειάδες κατέφυγαν στο Δία, που τις έκανε περιστέρια (πλειάδες) για να γλιτώσουν. Αφού πέταξαν στον ουρανό έγιναν ένα σμήνος άστρων ή αστερισμός. Ο Ωρίωνας όμως τις ακολούθησε στον ουρανό σαν αστερισμός κι αυτός, κι έτσι οι Πλειάδες, που προπορεύονται μπροστά του στον ουρανό, πέφτουν στη θάλασσα για να του ξεφύγουν.
Αγγέλικα...
Πηγές: Wikipedia, Αστρονομική Εγκυκλοπαίδεια, AstroVox

ΥΔΡΟΧΟΟΣ!

Ο υδροχόος (Λατινικά: Aquarius, συντομογραφία: Aqr) είναι αστερισμός που σημειώθηκε πρώτη φορά στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Είναι αστερισμός του Ζωδιακού Κύκλου, ορατός στο σύνολό του από την Ελλάδα τα βράδια του φθινοπώρου. Συνορεύει με εννέα αστερισμούς, τους Πήγασο, Ιππάριον, Δελφίνα, Αετό, Αιγόκερω, Νότιο Ιχθύ. Γλύπτη, Κήτος και Ιχθύες. Το όνομά του σημαίνει «αυτός που χύνει το νερό» και οφείλεται κατά τον Ideler στο ότι στην αρχαιότητα ο Ήλιος περνούσε από αυτόν κατά την εποχή των βροχών. Απεικονιζόταν σε όλο τον κλασικό αρχαίο κόσμο, από πανάρχαια ανάγλυφα της Μεσοποταμίας ως άνδρας ή αγόρι που χύνει νερό από μια στάμνα .Μόνο οι Άραβες, που δεν ήθελαν να σχεδιάσουν την ανθρώπινη μορφή, τον απέδιδαν ως μουλάρι με δύο βαρέλια νερού ή απλώς ως ένα κουβά νερό. Και σε ρωμαϊκό ζωδιακό κύκλο συμβολίζεται με ένα παγώνι, το ιερό πτηνό της θεάς Ήρας / Γιούνο, καθώς στον μήνα της (Γαμηλιών) ο Ήλιος βρισκόταν στο συγκεκριμένο ζώδιο.

Στην αρχαία ελληνική, εκτός από Υδροχόος ο αστερισμός αναφέρεται και ως Υδροχοεύς. Η κυρίαρχη μυθολογική παράδοση που συνδέεται με τον Υδροχόο, τον ταυτίζει με τον Γανυμήδη, από όπου και οι ονομασίες Ganymedes (Μανίλιος, Κικέρων, Υγίνος, Βιργίλιος), Ganymede Juvenis, Puer Idaeus και Iliacus (Οβίδιος). Τον συναντάμε επίσης και ως Αρισταίον, που έφερνε τη βροχή στους κατοίκους της Κέας, και ως Κέκροπα.

Ως ζωδιακός αστερισμός, ο Υδροχόος συνδέθηκε με την Αστρολογία, πολλές προλήψεις και θρύλους. Με τους Διδύμους και τον Ζυγό σχημάτιζε το «αιθέριον τρίγωνον» των αστρολόγων, ενώ μαζί με τον Αιγόκερω αποτελούσε τον οίκο του Κρόνου που πίστευαν ότι επιδρούσε στα πόδια. Ως «αστήρ της Ήρας» (Junonis astrum) Θεωρήθηκε ότι επιδρά ιδιαιτέρως σε χώρες όπως η Κιλικία και η περιοχή της Τύρου. Αργότερα, στην Αραβία, τη χώρα των Τατάρων, τη Δανία, τη Ρωσία, τη νότια Σουηδία, τη Βεστφαλία και στις πόλεις Βρέμη και Αμβούργο.

Αθηνά Κοντογιαννοπούλου.

Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ

ΜΠΕΝΤΕΛΓΚΕΖ: ΤΟ ΛΑΜΠΡΟΤΕΡΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΩΡΙΩΝΑ

Το λαμπρό άστρο Μπεντελγκέζ ανήκει στον αστερισμό του Ωρίωνα, στον ανατολικό βραχίονα του κυνηγού. Είναι ερυθρός υπεργίγαντας με διάμετρο 700 περίπου φορές τη διάμετρο του ήλιου, μάζα 20 φορες μεγαλύτερη από αυτή του ήλιου και είναι 12.000 φορές πιο φωτεινός, ενώ βρίσκεται ότι έχει μόνο 10^-4 φορές την πυκνότητα του αέρα. Αν τον τοποθετούσαμε στο ηλιακό μας σύστημα θα "καταβρόχθιζε" τον Ερμή, την Αφροδίτη την Γή και τον Άρη και θα έφτανε στις γειτονιές του Δία!

Ο Μπετελγκέζ διακρίνεται από τη Γη, παρά την τεράστια απόσταση που µας χωρίζει (γύρω στα 600 έτη φωτός), λόγω της θέσης του στον Ωρίωνα αλλά και από το βαθύ κόκκινο χρώμα του. Τον είχε παρατηρήσει και ο Πτολεµαίος χαρακτηρίζοντάς τον ως υπόκιρρο από τοχρώµα του. Δηλαδή ξανθό, χρυσοειδές.
Ανήκει στην πρώτη δεκάδα των πιων λαµπρών άστρων στον ουρανό.Και πολύ νεώτερο από τη Γη. Η ηλικία του υπολογίζεται σε 10-12 εκατοµµύρια χρόνια, δηλαδή δεν είχε γεννηθεί όταν στη Γη µεσουρανούσαν οι δεινόσαυροι, 150-65 εκατοµµύρια χρόνια πριν από σήµερα. Αν και τόσο νέος, ο ερυθρός υπεργίγαντας Μπετελγκέζ έχει εξελιχθεί πολύ γρήγορα εξαιτίαςτης µάζας του . Ο αστέρας βρίσκεται στο τέλος της ζωής του και πάλλεται ακανόνιστα, μεταβάλλοντας το φαινόμενο μέγεθος του από 0 έως 1,5 και είναι υποψήφιος να γίνει σουπερνόβα. Πάντως εµείς θα µάθουµε ότι πραγµατοποιήθηκε η έκρηξη αιώνες µετά, όταν δηλαδή φτάσει εδώ το φως µεταφέροντας τις πληροφορίες από την έκρηξη.
Η έκρηξη του τεράστιου αστέρα με την ονομασία Μπετελγκέζ (Betelgeuse) θα μετατρέψει κυριολεκτικά τη νύχτα σε μέρα. Παρόλο που ο αστέρας αυτόςβρίσκεται 640 έτη φωτός μακριά από εμάς, η φωτεινή ενέργεια που θα αποδεσμευτεί από την έκρηξη θα είναι τόσο μεγάλη που θα είναι σαν να έχουμε δύο ήλιους επί μερικές εβδομάδες.

Από: Βλαχοκυριάκου Γεωργία..
 

ΑΝΤΑΡΗΣ- ΟΕΡΥΘΡΟΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ ΤΟΥ ΣΚΟΡΠΙΟΥ!

Το όνομα του προέρχεται από τη Σύνταξιν («Αλμαγέστη») του Πτολεμαίου και γενικώς ετυμολογείται από τις λέξεις «αντί» και «Άρης», δηλαδή «αντικαταστάτης του Άρη» ή «αντίζηλος του Άρη», μία αναφορά στο παρόμοιο χρώμα και φαινόμενο μέγεθος των δύο ουράνιων σωμάτων. Από αυτή την αιτία εξάλλου οι αστρολόγοι θεωρούσαν τον Σκορπιό τον «οίκο» αυτού του πλανήτη και τον θεό του πολέμου τον «φρουρό» του.
Στον ουρανό του Αυγούστου γύρω στις 9:00μ.μ μπορείτε να διακρίνετε τον Αντάρη στον ουρανό.Γυρίζοντας το κεφάλι σας στην αντίθετη κατεύθυνση από τον Πολικό Αστέρα, κοιτάζετε κατευθείαν προς τον Νότο . Ακριβώς επάνω από τον ορίζοντα θα τραβήξει την προσοχή σας ένα πολύ φωτεινό ουράνιο σώμα με έντονο πορτοκαλί χρώμα: είναι ο πλανήτης Αρης. Είναι εύκολο να τον ξεχωρίσει κανείς ανάμεσα στα αστέρια, επειδή, όπως όλοι οι πλανήτες, δεν τρεμοσβήνει όπως αυτά.
Ακριβώς στα δεξιά του υπάρχει ένα αστέρι με παρόμοιο χρώμα αλλά λιγότερο λαμπρό: είναι ο Αντάρης, η καρδιά του αστερισμού του Σκορπιού. Οι αρχαίοι Ελληνες του έδωσαν αυτό το όνομα επειδή, ακριβώς λόγω του χρώματός του, πολλές φορές τον περνούσαν για τον πλανήτη Αρη (Αντάρης = Αντι-Αρης). Τα αστέρια αριστερά από τον Αρη ανήκουν στον αστερισμό του Τοξότη και αυτά δεξιά από τον Αντάρη στον αστερισμό του Ζυγού.
Στον ουρανό του Απριλίου ,  ο  αστερισμός του Σκορπιού εμφανίζεται μετά τα μεσάνυχτα. Το πιο λαμπρό του άστρο, ο Αντάρης σημαδεύει την καρδιά του Σκορπιού. Ένας τυπικός υπέρ-γίγαντας, ο Αντάρης είναι ένα ψυχρό σχετικά άστρο (6000 βαθμούς Φαρενάιτ)  και κολοσσιαίο σε μέγεθος, τόσο, που αν το τοποθετούσαμε στην θέση του ήλιου μας, οι τροχιές του Ερμή, της Αφροδίτης, της Γης και του Αρη θα βρίσκονταν μέσα στο άστρο. Εχει μάζα 15,5 φορές την μάζα του ήλιου και η πραγματική του λαμπρότητα είναι 100.000 φορές μεγαλύτερη απο αυτή του ήλιου!
Απέχει από τη Γή περίπου 600 έτη φωτός, και το ερυθρωπό  του φως που φτάνει σήμερα στα μάτια μας ή στα τηλεσκόπιά μας, ξεκίνησε το μακρινό του ταξίδι όταν η Κωνσταντινούπολη ήταν ακόμη πρωτεύουσα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας!!


 ΠΗΓΕΣ: Wikipedia,"ΒΗΜΑ", Η αυτοβιογραφία του φωτός:Γραμματικάκης,
http://astro.pblogs.gr/2010/02/o-oyranos-kai-oi-planhtes-apo-29-3-ews-4-4-2010.html

ΑΛΝΤΕΜΠΑΡΑΝ- ΕΝΑΣ ΕΡΥΘΡΟΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ!

Αλντεμπαράν.

  'Ετσι ονόμαζαν οι Άραβες τον αστέρα α του αστερισμού του Ταύρου, ενώ η αρχαία ονομασία αυτού από τους Έλληνες ήταν "νότιος οφθαλμός του Ταύρου". Το αραβικό όνομα Αλντεμπαράν που είναι και σήμερα σε χρήση σημαίνει "αυτός που ακολουθεί". Προφανώς οι Άραβες τον ονόμασαν έτσι επειδή ακολουθεί τις Πλειάδες (κοινώς Πούλια) που αποτελεί ομάδα αστέρων του ίδιου αστερισμού του Ταύρου.

  Ο Αλντεμπαράν είναι λαμπρός αστέρας πρώτου μεγέθους, κατά σειρά λαμπρότητας είναι ο 14ος αστέρας του ουρανού και βρίσκεται αν προεκταθεί η γραμμή των τριών λαμπρών αστέρων της ζώνης του Ωρίωνα προς Βορρά. Το χρώμα του Αντεμπαράν είναι κόκκινο ή ακριβέστερα πορτοκαλοκίτρινο.
  Η απόστασή του από η Γη, είναι γύρω στα 65,1 έτη φωτός από το δικό μας ηλιακό σύστημα. Έχει διάμετρο μεγαλύτερη απο αυτή του Ηλίου. Η θερμοκρασία της επιφάνειάς του βρέθηκε με διάφορες μεθόδους ότι φθάνει τους 3.500 βαθμούς Κελσίου αλλά όχι άνω των 3.830. Ενώ είναι και ο πρώτος αστέρας στον οποίο διαπιστώθηκε ιδία κίνηση, ότι δηλαδή δεν μένει ακίνητος στο διάστημα αλλά ότι μετατοπίζεται. Το σημαντικό αυτό γεγονός

Παρθένος

Μετά το Λέοντα ο ζωδιακός αστερισμός που ακολουθεί είναι αυτός της Παρθένου. Είναι εξαιρετικά μεγάλος ως προς τον αριθμό των αστεριών του, που φτάνουν τα εκατόν είκοσι ορατά δια γυμνού οφθαλμού μια σκοτεινή νύκτα. Κατά το μήνα Μάιο και γενικότερα την άνοιξη βρίσκεται στο νότιο μέρος του ουρανού πάνω στη γραμμή της εκλειπτικής και είναι ορατός τις πρώτες νυχτερινές ώρες. Για να τον εντοπίσουμε πρέπει να ερευνήσουμε την περιοχή του ουρανού που βρίσκεται συμμετρικά του πολικού αστέρα ως προς τη Μεγάλη Άρκτο. Αν και αποτελείται από πολλά αστέρια εντούτοις λίγα είναι λαμπρά οπότε δεν είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακός. Από τα αστέρια του μπορούμε να ξεχωρίσουμε τον Στάχυ άστρο πρώτου μεγέθους (1,2 για την ακρίβεια), που ξεχωρίζει μόνος του στην ευρύτερη περιοχή.

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ. Η Παρθένος δεν είναι άλλη από την κόρη της θεάς Δήμητρας, την Περσεφόνη, που απήχθη από τον Πλούτωνα στον ’δη. Παρόλα αυτά το όνομα της το οφείλει στην Παρθένο θεά Δήμητρα, οπότε κατά άλλους ταυτίζεται με την μητέρα και κατά άλλους με την κόρη. Όταν λοιπόν ο Πλούτωνας άρπαξε την Περσεφόνη η μητέρα της λυπήθηκε τόσο πολύ που διέταξε τη Γη να εμποδίσει κάθε ανθοφορία για να χαθεί κάθε ομορφιά. Έτσι ένας βαρύς χειμώνας σκέπασε όλο τον επάνω κόσμο και έφερε φοβερό λοιμό και δυστυχία. Ο Δίας μη μπορώντας να ανεχτεί την κατάσταση προσπάθησε να φέρει ένα συμβιβασμό και έπεισε τον Πλούτωνα να αφήνει ελεύθερη την Περσεφόνη για έξι μήνες στον πάνω κόσμο και να την κρατάει μαζί του για τους άλλους έξι. Μετά από αυτή τη συμφωνία η Δήμητρα επέτρεψε στη γη να ανθοφορήσει πάλι και αποφάσισε για τους έξι μήνες που θα βρίσκεται κοντά της η αγαπημένη της θυγατέρα να έχει καλοκαιρία οπότε έχουμε άνοιξη και καλοκαίρι και όσο θα λείπει στον ’δη η γη λυπημένη, να είναι άγονη

. Οι αρχαίοι Έλληνες φαντάζονταν την Παρθένο σα νεαρή αγγελόμορφη κόρη στον ουρανό να κρατά με το ένα της χέρι ένα κλαδί φοίνικα και με το άλλο ένα στάχυ αφού συνδέεται με το θερισμό και την καρποφορία της γης. Για αυτό μάλιστα πήρε την ονομασία που αναφέραμε το λαμπρότερο της άστρο, ο Στάχυς.

ΛΕΩΝ

Την άνοιξη η εικόνα του ουρανού αλλάζει έντονα σε σχέση με το χειμώνα, ο Ωρίωνας, ο Ταύρος, ο Μέγας Κύων και όλοι οι άλλοι χειμερινοί αστερισμοί δύουν νωρίς. Αντίθετα νέοι αστερισμοί κάνουν αισθητή την παρουσία τους όπως η Παρθένος, η Κόμη της Βερενίκης και ο Βοώτης. Πρώτος όμως από αυτούς είναι ο Λέοντας, ένας μεγαλοπρεπής αστερισμός που η παρουσία του σηματοδοτεί την αρχή της άνοιξης. Ο Λέων είναι ο πέμπτος ζωδιακός αστερισμός και "μπαίνει" στον ήλιο στις 23 Ιουλίου. Ο αστερισμός αυτός από την αρχαιότητα είχε ιδιαίτερη σημασία. Για τους Αιγυπτίους ήταν ιερός γιατί ήταν άμεσα συνδεδεμένος με τις ευεργετικές πλημμύρες του Νείλου, οι οποίες συνέβαιναν με την είσοδο του στον ήλιο.

Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΑ Ο Λέοντας κατά την μυθολογία δεν είναι άλλος από το Λιοντάρι της Νεμέας. Συνδέεται λοιπόν άμεσα με τον μεγάλο ήρωα της αρχαίας Ελλάδας τον Ηρακλή. Η καταγωγή του Λέοντα, όπως και των περισσότερων αγρίων θηρίων της μυθολογίας μας, ανάγεται στους φοβερούς Τιτάνες. Γεννήθηκε από την ένωση της Χίμαιρας και Όρθρου, γιο του τιτάνα Τυφώνα και της Έχιδνας. Το λιοντάρι αυτό το είχε εκθρέψει η Ήρα και το άφησε ελεύθερο στα δάση της Νεμέας. Εκεί προξενούσε μεγάλες καταστροφές και είχε ερημώσει όλη η περιοχή εξ αιτίας του. Την εποχή εκείνη βασίλευε στις Μυκήνες ο Ευρυσθέας ξάδερφος του Ηρακλή, ο οποίος φοβούμενος μην χάσει τον θρόνο του από το γενναίο εξάδελφό του τον ανάγκασε να κάνει δώδεκα άθλους.

Ο Ηρακλής μη μπορώντας να αρνηθεί τίποτα στον Ευρυσθέα, αφού ήταν αναγκασμένος από ένα χρησμό να τον υπακούσει σε ό,τι και αν του ζητούσε, έλαβε την εντολή να φονεύσει το Λέοντα της Νεμέας. Κατευθύνθηκε λοιπόν προς τη Νεμέα και δεν άργησε να συναντήσει το φοβερό λιοντάρι. Η μονομαχία του ήρωα μας με το θηρίο ήταν σκληρή αλλά τελικά κατάφερε να το πιάσει από το λαιμό και να το πνίξει με τα ίδια του τα χέρια. Μετά τη μονομαχία έλαβε το πανίσχυρο δέρμα του λιονταριού, τη λεοντή, και την φορούσε ως χιτώνα, για αυτό πάντοτε ο Ηρακλής εικονίζεται φορώντας χιτώνα από δέρμα λιονταριού. Αργότερα οι θεοί θέλοντας να τιμήσουν τον Ηρακλή και να θυμίζουν αιώνια στους ανθρώπους την ευγνωμοσύνη που οφείλουν στον ημίθεο αποφάσισαν να ανεβάσουν τον Λέοντα στον ουρανό κάνοντας τον αστερισμό.

ΠΩΣ ΝΑ ΕΝΤΟΠΙΣΕΤΕ ΤΟ ΛΕΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ Ο Λέοντας δεσπόζει στον ουρανό την άνοιξη, ιδίως τον Μάρτιο και τον Απρίλιο λίγο μετά το λυκόφως, στο ζενίθ. Για να τον εντοπίσετε καλό θα είναι να χρησιμοποιήστε έναν χάρτη του ουρανού. Αφού βρείτε τη Μεγάλη Άρκτο εντοπίστε με τη βοήθεια του χάρτη το δ και το γ, με προέκταση της ευθείας δ-γ προς τα Νότο θα βρεθείτε στον Λέοντα. Το σχήμα του αστερισμού του Λέοντα θυμίζει αρκετά λιοντάρι οπότε η διαδικασία εντοπισμού γίνεται ιδιαίτερα εύκολη. Μάλιστα το λαμπρότερο αστέρι του ο Βασιλίσκος ή Regulus που βρίσκεται στη θέση της καρδιάς του Λέοντα είχε ιδιαίτερη σημασία για τους αρχαίους αφού θεωρείτο βασιλικό άστρο.

Οι αρχαίοι Πέρσες τον θεωρούσαν αρχηγό των τεσσάρων βασιλικών αστέρων που το καθένα κυβερνά το ένα τέταρτο του ουρανού. Τα τέσσερα βασιλικά αστέρια είναι ο Αντάρης που κυβερνά το θερινό ουρανό, ο Φομαλχώ που κυβερνά το φθινοπωρινό, ο Λαμπαδίας που κυβερνά τον χειμερινό και ο Βασιλίσκος που κυβερνά τον Εαρινό.

ΓΑΛΑΞΙΑΣ ΑΝΔΡΟΜΕΔΑΣ.

Γαλαξίας Ανδρομέδας

Γαλαξίας της Ανδρομέδας (γνωστός και ως Μεσιέ 31) είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας στον αστερισμό της Ανδρομέδας- στον οποίο οφείλει και το όνομά του- και βρίσκεται στο Βόρειο Ημισφαίριο. Κατέχει ένα αξιοσημείωτο ρεκόρ: είναι το πιο απομακρυσμένο αντικείμενο ορατό με γυμνό μάτι. Βρίσκεται σε απόσταση μόλις 2,5 εκατομμυρίων ετών φωτός και μαζί με το Γαλαξία μας αποτελούν τους δύο μεγαλύτερους γαλαξίες της τοπικής ομάδας γαλαξιών. Αν και είναι μεγαλύτερος από το Γαλαξία μας, πιθανότατα ο δεύτερος περιέχει περισσότερη σκοτεινή ύλη και έχει μεγαλύτερη μάζα.  Ο δικός μας φαίνεται να μοιάζει αρκετά με αυτόν, αφού άλλωστε είναι και οι δύο σπειροειδείς και, όπως άλλοι 35 γαλαξίες, ανήκουν στην ίδια Τοπική Ομάδα.
Το θαμπό φως από την Ανδρομέδα, προέρχεται από την σύνθεση του φωτός δισεκατομμυρίων αστεριών, που βρίσκονται τόσο στον πυρήνα του όσο και στους δύο σπειροειδής βραχίονες. Οι βραχίονες του περιέχουν περίπου 400 δισεκατομμύρια άστρα, ενώ ο κεντρικός του πυρήνας περίπου 10 εκατομμύρια άστρα με διάμετρο 70 έτη φωτός.

Η ανακάλυψη του Γαλαξία της Ανδρομέδας
... Πριν ανακαλύψουμε τα ισχυρά τηλεσκόπια πιστεύαμε πως είναι ένα νέφος με διαστρική ύλη. Και μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνα, δεν γνωρίζαμε αν το "Νεφέλωμα της Ανδρομέδας" όπως κι άλλα σπειροειδή νεφελώματα αποτελούσαν ή όχι μέρος του Γαλαξία μας.

Ο αστερισμος της Ανδρομέδας.
Βρίσκεται νότια του αστερισμού Κασσιόπη, και μεταξύ των αστερισμών Πηγάσου και Περσέως. Είναι αμφιφανής στην Ελλάδα.

Απο: Βλαχοκυριάκο!!

Αστερισμός Ανδρομέδας

Αστερισμός του καρκίνου

Ο καρκίνος είναι αστερισμός που σημειώθηκε στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο. Ο καρκινος είναι βόρειος και αμυδρός αστερισμός που όμως εντοπίζεται εύκολα. Βρίσκεται ανάμεσα στο λέοντα και στους διδύμους. Κατά την ελληνική μυθολογία ο καρκίνος είναι ο κάβουρας που συνέθλιψε ο Ηρακλής κατά την μάχη του με τη Λερναία Ύδρα. Η Ήρα η οποία είχε στείλει τον κάβουρα να δαγκώσει τον Ηρακλή τον ‘’καταστέρισε’’ τον έκανε άστρο μετά τον θάνατο του.

Ένα ενδιαφέρον θέαμα σε αυτόν τον αστερισμό είναι ένα ανοιχτό αστρικό σμήνος κοντά στα άστρα Δέλτα και Γάμα. Μόλις που διακρίνεται με γυμνό μάτι, αλλά φαίνεται καλύτερα με κιάλια. Φέρει τον αριθμό Μ44 και ονομάζεται Πραισέπη ή Κυψέλη , γιατί θυμίζει μέλισσες που πετούν γύρω από μια κυψέλη. 

Αστρικό σμήνος Κυψέλης

Ο καρκίνος έχει την ιδιαίτερη διάκριση ότι είναι ένας κύκλος της γήινης σφαίρας, ο τροπικός του καρκίνου φέρει το όνομα του. Αυτό οφείλεται στο ότι στα χρόνια του Πτολεμαίου το βορειότερο σημείο που μπορεί να βρεθεί ο Ήλιος στον γήινο ουρανό βρισκόταν μέσα στα όρια του καρκίνου. Σε αυτό το σημείο βρίσκεται ο Ήλιος κάθε έτος κατά τον θερινό Ηλιοστάσιο, στις 21 Ιουνίου , οπότε ο Ήλιος περνά από το ζενίθ το μεσημέρι στους τόπους που βρίσκονται πάνω στον Τροπικό του καρκίνου. Η μετάπτωση του άξονα της Γης όμως έχει αλλάξει το βορειότερο αυτό σημείο πάνω στην ουράνια σφαίρα , και στην εποχή μας βρίσκεται στα σύνορα των αστερισμών Διδύμων και Ταύρου , έχει μάλιστα ήδη περάσει στον Ταύρο. Στην εποχή μας ο Ήλιος βρίσκεται μέσα στα όρια του καρκίνου από τις 21 Ιουλίου μέχρι τις 10 Αυγούστου και οι ημερομηνίες αυτές συνεχίζουν να μετατίθενται προς τα εμπρός με ρυθμό 1 ημέρα ανά 71,1 έτη.

Μεγάλη Άρκτος

Μεγάλη Αρκτος

Μεγάλη και Μικρή Άρκτος

   Η Μεγάλη Άρκτος, είναι αστερισμός που σημειώθηκε στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Είναι αειφανής στην χώρα μας. Υπήρξε ανέκαθεν ο γνωστότερος αστερισμός, ως προς το τμήμα του με το χαρακτηριστικό σχήμα της «κατσαρόλας» ή το λεγόμενο «άροτρο». Ως ο τρίτος μεγαλύτερος σε έκταση αστερισμός , συνορεύει με οκτώ άλλους(που είναι οι εξής: Δράκων, Καμηλοπάρδαλις, Λυγξ, Μικρός Λέων, Λέων, Κόμη Βερενίκης, Θηρευτικοί Κύνες και Βοώτης) Παρότι ο αστερισμός είχε πολλές ονομασίες και μυθικές συσχετίσεις, σχεδόν παντού ήταν μια θηλυκή αρκούδα (άρκτος), ο επικρατέστερος μιλά για τη Νύμφη Καλλιστώ, που αγαπήθηκε από τον Δία και μεταμορφώθηκε σε αρκούδα από τη ζηλιάρα Ήρα, οπότε ο Δίας την εξύψωσε στους ουρανούς.Μία άλλη εκδοχή πάντως θέλει τον αστερισμό απεικόνιση της Αρτέμιδος, που ήταν γνωστή με το επίθετο «Καλλίστη». Ο Λαλάντ όμως ετυμολογούσε το όνομα από το φοινικικό Kalitsah ή Chalitsa, που σημαίνει «ασφάλεια», αφού η παρατήρηση της Μεγάλης Άρκτου βοηθούσε στην ασφάλεια των ταξιδιών των ναυτικών.Τέλος ο Αργκελάντερ απέδιδε στη Μεγάλη Άρκτο 140 αστέρες ορατούς με γυμνό μάτι.

      Ο ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΣΣΙΟΠΗΣ
Η Κασσιόπη ανήκει στους 88 επίσημους αστέρες σύμφωνα  με τη Δ.Α.Ε .Βρίσκεται στο βόρειο ημισφαίριο και μπορεί να διακριθεί εύκολα στον ουρανό αφού τα πέντε φωτεινά άστρα που αποτελείται σχηματίζουν ένα W ή ένα Μ . Οι σημαντικότεροι φωτεινοί αστέρες της είναι ο αστέρας α Κασσιόπης γνωστός με το όνομα Σεντίρ που είναι ο φωτεινότερος και με φαινόμενο μέγεθος 2,23 . Στη συνέχεια ακολουθεί ο β με το όνομα Καφ και ο γ,ο Tsih  με φαινόμενο μέγεθος 2,47 και φασματικό τύπο κυανού υπογίγαντα.
Στην Κασσιόπη παρατηρούνται και πολλά νεφελώματα με σημαντικότερο "το νεφέλωμα της Φυσαλίδας" NGC 7635 που περιβάλλουν τον αστέρα σε απόσταση 2.300 έτη φωτός απο τη Γη.
Επίσης,στον αστερισμό εμφανίζονται ισχυρές ραδιοπηγές που είναι υπολείμματα υπερκαινοφανών. Η πρώτη ραδιοπηγή εμφανίζεται σε απόσταση δέκα ετών φωτός απο τη Γη, πράγμα που αποδεικνύει οτι είναι μικρής ηλικίας.Επιπλέον στο κέντρο της ανακαλύφθηκε αστέρας νετρονίων.Τελος, η δεύτερη ραδιοπηγή έχει ταυτισθεί με τη θέση του υπερκαινοφανούς του 1572 και απέχει περίπου 8-16 χιλιάδες έτη φωτός απο εμάς.

πηγή προέλευσης: wikipedia

ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΣ ΩΡΙΩΝΑ!

Βλέπετε τον αστερισμό του Ωρίωνα όπως φαίνεται στον νυχτερινό ουρανό και "ταξιδεύετε" μέσα στον αστερισμό όπου συναντάτε το θαυμάσιο συμπαντικό γλυπτό του Νεφελώματος του Ωρίωνα!

ΟΥΡΑΝΟΣ ΤΟ ΜΑΡΤΙΟ.

ΠΛΕΙΑΔΕΣ

ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΙ: ΩΡΙΩΝΑ ΚΑΙ ΤΑΥΡΟΥ

Κοιτάξτε στον Νότο οι παρατηρητες του Βόρειου Ημισφαιρίου. Θα διακρίνετε πολύ εύκολα τον αστερισμό του Ωρίωνα- με τα τρία αστέρια της ζώνης του σε σειρά. Φανταστείτε μια νοητή ευθεία που ενώνει τα τρία αστέρια της ζώνης, "τραβήχτε" την προς τα κάτω και θα συναντήσετε το λαμπερό άστρο του Σείριου-που ανήκει στον αστερισμό του Σκύλου. Αν την ίδια ευθεία την προεκτείνετε προς τα πάνω θα συναντήσετε ένα άλλο λαμπερό άστρο τον Αλντεμπαράν που ανήκει στον αστερισμό του Ταύρου. Συνεχίζοντας ακόμα λίγο το ταξίδι σας στην νοητή ευθεία προς τα πάνω θα συναντήσετε μια συστάδα αστεριών που είναι οι Πλειάδες (στη γλώσσα του λαού Πούλια). Στις πλειάδες είναι το νεφέλωμα της Μαίας.

ΕΡΜΗΣ.

Ονομάστηκε με το όνομα του ελληνικού θεού Ερμή, ενώ οι Ρωμαίοι τον βάφτισαν με το όνομα του αντίστοιχου θεού τους Mercurius. Το αστρονομικό σύμβολό του είναι ένας κύκλος με ένα σταυρό από κάτω και ένα ημικύκλιο από επάνω (Unicode: ☿). Συμβολίζει το κεφάλι του Θεού με το κερατοειδές κράνος του.

 Πριν από τον 5ο αιώνα π.Χ. ο πλανήτης είχε δύο ονόματα καθώς εμφανίζεται εναλλάξ και στις δύο πλευρές του Ήλιου. Το βράδυ ήταν ο Ερμής και το πρωί ο Απόλλων (θεός του ήλιου). Θεωρείται ότι πρώτος ο Πυθαγόρας διατύπωσε την άποψη ότι πρόκειται για τον ίδιο πλανήτη. 

 

 

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο Ερμής ήταν γιος του Δία και μιας από τις κόρες του Άτλαντα (την νύμφη Μαία). Είναι από τους παλαιότερους θεούς του αέρα και η λατρεία του διαπιστώνεται από την μαρτυρία του ονόματός του σε μυκηναϊκές επιγραφές. Ήταν επίσης γνωστός και με τα ονόματα Αργειφόντης (από τον άνεμο Αργείτη), και Διάκτορας (από τον άνεμο αγωγιάτη). Στους ώμους του φορούσε φτερά και είχε φτερωτά πέδιλα και καπέλο. Ήταν γρήγορος, ορμητικός και δεν άφηνε τα ίχνη του πουθενά. Αντιληπτός γινόταν μόνο από τις πράξεις του. Μεταξύ των χαρακτηριστικών του περιλαμβάνεται η κλεψιά και η αρπαγή. Συνοπτικά δηλαδή οι αρχαίοι τον φαντάζονταν σαν ένα μεγάλο απατεώνα. Ήταν όμως και λόγιος καθώς και δεινός ρήτορας, γι’ αυτό και εκτελούσε χρέη αγγελιαφόρου των άλλων θεών. Εθεωρείτο μάλιστα και ως ο εφευρέτης και κατασκευαστής του αυλού, της σύριγγας και της λύρας, και ήταν ο πρώτος δάσκαλος των μουσικών αυτών οργάνων. Αυτός ήταν που συνόδευε τους νεκρούς στον Άδη και συμπαραστέκονταν στους οδοιπόρους και τους ταξιδιώτες. Γι’ αυτό και οι αρχαίοι τον τιμούσαν με ένα πλήθος πρόσκαιρων μνημείων όπως ήσαν οι Ερμαίοι λόφοι (σωροί λίθων στη μέση των οποίων στήνονταν μία επιμήκης πέτρα ή στήλη που συμβόλιζε τον θεό).

 

 Πηγή: Wikipedia

Από Βασίλη....

ΕΡΜΗΣ.



ΕΡΜΗΣ

 Ο Ερμής βρίσκεται τόσο κοντά στον Ήλιο ώστε είναι πολύ δύσκολο να τον διακρίνουμε καθαρά από τη Γη. Επί πλέον είναι και μικρός, ελάχιστα μόνο πιο μεγάλος από τη Σελήνη.

 Η ηλιακή του ημέρα (από ανατολή σε ανατολή) διαρκεί διπλάσιο χρόνο (176 γήινες ημέρες) απ’ ότι το έτος του, αν και μια πλήρης περιστροφή γύρω από τον άξονά του διαρκεί 59 γήινες ημέρες ενώ μια πλήρης περιφορά του γύρω από τον Ήλιο (με μέση ταχύτητα 48 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο) διαρκεί μόνο 88 γήινες ημέρες. 

Βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη των 70 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Ήλιο και καψαλίζεται συνεχώς από τις ακτίνες του, με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά θερμός με θερμοκρασίες που αγγίζουν τους 400 βαθμούς Κελσίου. Στην επιφάνειά του έχει κρατήρες που οφείλονται κυρίως στη γειτνίασή του με τον Ήλιο, η τεράστια βαρύτητα του οποίου προσελκύει μικρούς και μεγάλους διαστημικούς βράχους με αποτέλεσμα ο Ερμής να βρίσκεται συνεχώς στο στόχαστρο των επερχόμενων εισβολέων. Κάποιο κρατήρες του είναι ανοιγμένοι από μετεωρίτες που έπεσαν πάνω του πριν από αμνημόνευτους χρόνους.

 Η μάζα του είναι περίπου ίση με 0,06 μάζες γής, η πυκνότητά του 5,5 φορές την πυκνότητα του νερού και η διάμετρός του 5000 χιλιόμετρα. Έχει ένα μικρό στρώμα ατμόσφαιρας, που αποτελέιται κυρίως από Αργό (Ar) και λόγω της αραιής του ατμόσφαιρας επικρατούν στον Ερμή μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας μεταξύ μέρας (400 βαθμοί Κελσίου) και νύχτας (-100 βαθμοί Κελσίου).

Πηγές: Wikipedia

Δ. Κωτσάκη: "Ηλιακό σύστημα"

Από Βασίλη....

AΣΤΕΡΙΣΜΟΣ ΩΡΙΩΝΑ

Ωρίωνας είναι ο αστερισμός που ανακαλύφθηκε στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η διεθνής αστρονομική ένωση. Ο αστερισμός του Ωρίωνα θεωρείται ένας από τους περισσότερο εκτεταμένους αστερισμούς. Βρίσκεται Νότια του αστερισμού του Ταύρου και των Διδύμων, βόρεια του Λαγού, στα ανατολικά του έχει τον Μονόκερο και δυτικά του τον Ηριδανό. Είναι αμφιφανής στην Ελλάδα.

Αφροδίτη

Αφροδίτη

     Ο πλανήτης της Αφροδίτης είναι ο δεύτερος σε απόσταση, από τον Ήλιο, πλανήτης του Ηλιακού μας συστήματος. Όταν την παρατηρούμε με γυμνό μάτι είναι το πιο λαμπρό άστρο του ουρανού μετά τον Ήλιο και την Σελήνη. Εμείς την βλέπουμε σαν λαμπρό νυχτερινό άστρο (Αποσπερίτης) μόνο για ένα χρονικό διάστημα, ενώ τον υπόλοιπο χρόνο τη βλέπουμε στην ανατολή ως πρωινό άστρο (Αυγερινός), προτού ανατείλει ο Ήλιος. 

       Ακόμα όμως και στην αρχαιότητα η Αφροδίτη ήταν γνωστή, καθώς είναι εύκολα ορατή στον ουρανό. Την ονόμαζαν Εωσφόρο ("αυτός που φέρνει φως") όταν εμφανίζονταν το πρωί και Έσπερο το βράδυ. Είναι ένας από τους τέσσερις εσωτερικούς, γαιώδεις πλανήτες. Απέχει περίπου 108 εκατ. Χιλιόμετρα από τον Ήλιο. Η τροχιά της περιφοράς της γύρω από τον Ήλιο είναι σχεδόν κυκλική, σε αντίθεση με άλλους των οποίων οι τροχιές είναι είναι ελλειπτικές. Έχει μάζα το 81,5 % της γης, περίπου , ενώ λόγω της ομοιότητας σε μάζα και μέγεθος, χαρακτηρίζεται μερικές φορές και αδελφός πλανήτης ή δίδυμος πλανήτης της Γης. Ωστόσο, οι συνθήκες στην επιφάνεια της διαφέρουν σημαντικά από αυτές της Γης, λόγω της εξαιρετικά πυκνής ατμόσφαιράς της.                                                               

       Η επιφάνειά της έχει πάρα πολλους, ηφαιστειακούς κρατήρες, όρη και πεδιάδες λάβας, χωρις αυτό να σημαίνει ότι η Αφροδίτη είναι σήμερα γεωλογικά ενεργή. Η δραστηριότητα των ηφαιστείων της έχει τερματιστεί εδώ και 500 εκατομμύρια χρόνια. Επίσης δεν υπάρχει ούτε τεκτονική δραστηριότητα.   
       Ο χρόνος περιστροφής γύρω από τον άξονά της (η ημέρα της δηλαδη) διαρκεί 243 γήινες ημέρες. Αυτό την κατατασει στην  πιο αργή περιστροφή μεταξύ των 8 μεγάλων πλανητών του Ηλιακού Συστήματος. Λόγω της «ανάποδης» περιστροφής της, το μήκος της ηλιακής ημέρας είναι σημαντικά μικρότερο. Το ένα ημισφαίριο είναι στο απόλυτο σκοτάδι επί 58 μέρες, ενώ το άλλο δέχεται όλη την ηλιακή ακτινοβολία επί άλλες 58. Οι ανεμοι σε συνδυασμο με την μεγάλη πυκνότητα της ατμόσφαιρας και το έντονο φαινόμενο του θερμοκηπίου ισοκατανέμουν τη θερμοκρασία και έτσι δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα δυο ημισφαίρια.Η Αφροδίτη δεν έχει φυσικούς δορυφόρους, ούτε δακτύλιους.

       Τελος η Αφροδίτη είναι ο πιο εύκολα προσεγγίσιμος πλανήτης του ηλιακού συστήματος για αποστολές από τη Γη· ένα ταξίδι έως αυτήν απαιτεί, με τη σημερινή τεχνολογία, μολις τέσσερις μήνες.

Ωρίωνας...

Τον Φεβρουάριο 7:00-8:00 μ.μ στον νυχτερινό ουρανό του Βόρειου ημισφαιρίου, κοιτάζοντας στο Νότο, βλέπετε τον αστερισμό του Ωρίωνα τον οποίο είναι πολύ εύκολα να τον διακρίνεται από τα τρία αστέρια του που βρίσκονται σε μια ευθεία και λέγονται "η ζώνη του Ωρίωνα"!