ΥΔΡΟΧΟΟΣ!

Ο υδροχόος (Λατινικά: Aquarius, συντομογραφία: Aqr) είναι αστερισμός που σημειώθηκε πρώτη φορά στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Είναι αστερισμός του Ζωδιακού Κύκλου, ορατός στο σύνολό του από την Ελλάδα τα βράδια του φθινοπώρου. Συνορεύει με εννέα αστερισμούς, τους Πήγασο, Ιππάριον, Δελφίνα, Αετό, Αιγόκερω, Νότιο Ιχθύ. Γλύπτη, Κήτος και Ιχθύες. Το όνομά του σημαίνει «αυτός που χύνει το νερό» και οφείλεται κατά τον Ideler στο ότι στην αρχαιότητα ο Ήλιος περνούσε από αυτόν κατά την εποχή των βροχών. Απεικονιζόταν σε όλο τον κλασικό αρχαίο κόσμο, από πανάρχαια ανάγλυφα της Μεσοποταμίας ως άνδρας ή αγόρι που χύνει νερό από μια στάμνα .Μόνο οι Άραβες, που δεν ήθελαν να σχεδιάσουν την ανθρώπινη μορφή, τον απέδιδαν ως μουλάρι με δύο βαρέλια νερού ή απλώς ως ένα κουβά νερό. Και σε ρωμαϊκό ζωδιακό κύκλο συμβολίζεται με ένα παγώνι, το ιερό πτηνό της θεάς Ήρας / Γιούνο, καθώς στον μήνα της (Γαμηλιών) ο Ήλιος βρισκόταν στο συγκεκριμένο ζώδιο.

Στην αρχαία ελληνική, εκτός από Υδροχόος ο αστερισμός αναφέρεται και ως Υδροχοεύς. Η κυρίαρχη μυθολογική παράδοση που συνδέεται με τον Υδροχόο, τον ταυτίζει με τον Γανυμήδη, από όπου και οι ονομασίες Ganymedes (Μανίλιος, Κικέρων, Υγίνος, Βιργίλιος), Ganymede Juvenis, Puer Idaeus και Iliacus (Οβίδιος). Τον συναντάμε επίσης και ως Αρισταίον, που έφερνε τη βροχή στους κατοίκους της Κέας, και ως Κέκροπα.

Ως ζωδιακός αστερισμός, ο Υδροχόος συνδέθηκε με την Αστρολογία, πολλές προλήψεις και θρύλους. Με τους Διδύμους και τον Ζυγό σχημάτιζε το «αιθέριον τρίγωνον» των αστρολόγων, ενώ μαζί με τον Αιγόκερω αποτελούσε τον οίκο του Κρόνου που πίστευαν ότι επιδρούσε στα πόδια. Ως «αστήρ της Ήρας» (Junonis astrum) Θεωρήθηκε ότι επιδρά ιδιαιτέρως σε χώρες όπως η Κιλικία και η περιοχή της Τύρου. Αργότερα, στην Αραβία, τη χώρα των Τατάρων, τη Δανία, τη Ρωσία, τη νότια Σουηδία, τη Βεστφαλία και στις πόλεις Βρέμη και Αμβούργο.

Αθηνά Κοντογιαννοπούλου.

ΕΝΑ ΜΥΘΟ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ.... "Η ΠΟΥΛΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ"

Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΕΙΑΔΕΣ

Αυγερινός & Πούλια  (ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ: ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗ, ΠΟΥΛΙΑ: ΑΣΤΡΙΚΟ ΣΜΗΝΟΣ ΤΩΝ ΠΛΕΙΑΔΩΝ)

Ζούσε κάποτε σε ένα βασίλειο, ένας πολύ καλός βασιλιάς με τη γυναίκα βασίλισσά του και την κορούλα τους την Πούλια, που ήταν γλυκιά και όμορφη.
Μια μέρα συμφορά χτύπησε το βασίλειο καθώς η βασίλισσα έπεσε βαριά άρρωστη και τελικά πέθανε.
Η Πούλια έκλαψε πολύ για τη μητέρα της, κι ο βασιλιάς δεν έβρισκε λόγια για να την ηρεμήσει.
Όμως, ο χρόνος κύλισε, κι ο βασιλιάς ξαναπαντρεύτηκε.
Αυτή τη φορά η γυναίκα που πήρε, αν και ήταν όμορφη, είχε κακό χαρακτήρα και ήταν ζηλιάρα. Ζήλευε λοιπόν την Πούλια και όλο έβρισκε ευκαιρία να τη μαλώνει.
Στο μεταξύ γέννησε και η ίδια της ένα παιδί, τον Αυγερινό, τον οποίο υπεραγαπούσε.
Ο Αυγερινός, ήταν καλόκαρδος και δε συμφωνούσε με τη μητέρα του που μεταχειρίζονταν έτσι την αδελφή του την Πούλια. Αυτός την αγαπούσε πολύ, και προσπαθούσε να την υπερασπίζεται.
Μια μέρα, η δύστροπη βασίλισσα αποφάσισε να σκοτώσει την Πούλια, για να έχει όλο το χρόνο για τον μοναχογιό της που υπεραγαπούσε.
Την άκουσε που μιλούσε μόνη της ένα πουλάκι και έτρεξε να προλάβει τα κακά νέα στα δύο παιδιά.
Η Πούλια άρχισε να κλαίει από τη στεναχώρια της όμως το πουλάκι της είπε πως αν κάνει αυτό που θα της πει, δεν έχει κανένα φόβο.
«Την ώρα που σε λούζει και σου δένει τις κορδέλες στα μαλλιά σου, ο Αυγερινός θα έρθει και θα στις πάρει. Εσύ θα τον κυνηγήσεις τάχα για να τις πάρεις πίσω.
Όταν η βασίλισσα τρέξει κι αυτή με τη σειρά της πίσω σας, φρόντισε να κρατάς στα χέρια σου μία χτένα, ένα κομμάτι σαπούνι και λίγο αλάτι. Θα τα ρίξεις με τη σειρά πίσω σου καθώς θα τρέχεις».
Έτσι κι έγινε Η βασίλισσα πήγε να λούσει την Πούλια, ο Αυγερινός της πήρε τις κορδέλες κι εκείνη άρχισε να τρέχει πίσω του.
Η βασίλισσα που τους ακολουθούσε τρέχοντας κι αυτή της έλεγε πως θα της αγοράσει καινούριες και τη φώναζε να γυρίσει πίσω, όμως τα δύο αδέλφια, πιασμένα χέρι χέρι έτρεχαν γρήγορα.
Έριξαν πρώτα πίσω τους τη χτένα και έγινε ένα μεγάλο δάσος γεμάτο τσουκνίδες κι αγκάθια.
Η βασίλισσα κατάφερε να το περάσει.
Τότε έριξαν πίσω τους το κομμάτι το σαπούνι που μεταμορφώθηκε σε μεγάλους βράχους.
Όμως η βασίλισσα κατάφερε να περάσει και τους βράχους.
Τέλος έριξαν το αλάτι κι έγινε μια θάλασσα τόσο βαθειά κι απέραντη που η βασίλισσα έμεινε στην ακρογιαλιά να κοιτά πώς η Πούλια έφευγε με τον αγαπημένο της γιό.
Τα δύο αδέλφια κάθισαν λίγο να ξεκουραστούν κι ο Αυγερινός διψασμένος έσκυψε να πιει νερό από μια λακούβα που είχε κάνει η πατημασιά ενός πρόβατου.
«Μην πιείς από εδώ!» του είπε η Πούλια «γιατί θα γίνεις κι εσύ πρόβατο».
Ο Αυγερινός δεν την άκουσε και ήπιε. Τότε μεταμορφώθηκε σε αρνάκι.
Η Πούλια προχώρησε και βρέθηκε μαζί με το αρνάκι της σε ένα βασίλειο που δεν γνώριζε. Επειδή φοβήθηκε, ανέβηκε σ' ένα δέντρο στο δάσος.
Εκείνη την ώρα περνούσε το πριγκηπόπουλο και την είδε. Όσο κι αν την παρακάλεσε να κατέβει εκείνη δεν κατέβαινε με τίποτα.
Ο πρίγκιπας γύρισε τότε στο παλάτι και παρακάλεσε τη σοφή μάγισσα του παλατιού να τον βοηθήσει.
Εκείνη, φού άκουσε προσεκτικά τι είχε συμβεί, του είπε να της φέρει μία σκάφη, ένα κόσκινο, ένα σακί αλεύρι κι ένα γουρουνάκι.
Τα πήρε και πήγε στο δάσος κάνοντας πως είναι μια μισότυφλη γριά. Κάθισε κάτω από το δέντρο που ήταν ανεβασμένη η Πούλια, έβαλε τη σκάφη ανάποδα, πήρε και το κόσκινο ανάποδα και άρχισε να κοσκινίζει το αλεύρι.
Αυτό έπεφτε κάτω και το έτρωγε το γουρουνάκι. Η Πούλια που την είδε της φώναξε «Αλλιώς γιαγιά το κόσκινο, αλλιώς και τη σκάφη, για να μη σου τρώει το αλεύρι το γουρούνι».
Εκείνη έκανε πως δεν άκουσε και συνέχισε τα ίδια.
Η Πούλια της ξαναφώναξε «Αλλιώς γιαγιά το κόσκινο, αλλιώς και τη σκάφη, για να μη σου τρώει το αλεύρι το γουρούνι». Όταν είδε πως η γριά δεν την άκουγε, κατέβηκε να τη βοηθήσει.
Εμφανίστηκε τότε το πριγκηπόπουλο που ήταν κρυμμένο πίσω από ένα δέντρο και την άρπαξε.
Την πήγε στο παλάτι και της ζήτησε να τον παντρευτεί.
Η Πούλια δέχτηκε και οι γάμοι έγιναν λαμπροί. Μόνο που στο τραπέζι σερβιρίστηκε και το αρνάκι που είχε η Πούλια μαζί της.
Όταν εκείνη κατάλαβε πως η πεθερά της είχε μαγειρέψει επίτηδες το αρνάκι, στεναχωρήθηκε πάρα πολύ και μάζεψε τα κοκαλάκια του και τα έθαψε στον κήπο.
Τότε, φύτρωσε μια ψηλή ροδιά που αγκάλιασε με το φύλλωμά της την Πούλια.
«Από την κακιά μάνα έπεσες στην κακιά πεθερά, αδελφούλα μου» της είπε, «έλα να φύγουμε μαζί να μένουμε από δω και πέρα στον ουρανό».
Την άρπαξε λοιπόν με τα κλαδιά που άρχισαν να μακραίνουν και να μακραίνουν μέχρι που ακούμπησαν τα σύννεφα.
Κι από τότε τα δύο αδέλφια, η Πούλια κι ο Αυγερινός, ζουν μαζί με τα άλλα τα αστέρια στον ουρανό και δεν μπορεί να τους πειράξει πια κανείς.
ΑΠΟ: Αγγέλικα!

ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΥΔΡΟΧΟΟ!

Η ΜΑΡΙΑ ΚΑΚΑΡΑ ΜΑΣ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΝΕΙ!

Παρθένος

Μετά το Λέοντα ο ζωδιακός αστερισμός που ακολουθεί είναι αυτός της Παρθένου. Είναι εξαιρετικά μεγάλος ως προς τον αριθμό των αστεριών του, που φτάνουν τα εκατόν είκοσι ορατά δια γυμνού οφθαλμού μια σκοτεινή νύκτα. Κατά το μήνα Μάιο και γενικότερα την άνοιξη βρίσκεται στο νότιο μέρος του ουρανού πάνω στη γραμμή της εκλειπτικής και είναι ορατός τις πρώτες νυχτερινές ώρες. Για να τον εντοπίσουμε πρέπει να ερευνήσουμε την περιοχή του ουρανού που βρίσκεται συμμετρικά του πολικού αστέρα ως προς τη Μεγάλη Άρκτο. Αν και αποτελείται από πολλά αστέρια εντούτοις λίγα είναι λαμπρά οπότε δεν είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακός. Από τα αστέρια του μπορούμε να ξεχωρίσουμε τον Στάχυ άστρο πρώτου μεγέθους (1,2 για την ακρίβεια), που ξεχωρίζει μόνος του στην ευρύτερη περιοχή.

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ. Η Παρθένος δεν είναι άλλη από την κόρη της θεάς Δήμητρας, την Περσεφόνη, που απήχθη από τον Πλούτωνα στον ’δη. Παρόλα αυτά το όνομα της το οφείλει στην Παρθένο θεά Δήμητρα, οπότε κατά άλλους ταυτίζεται με την μητέρα και κατά άλλους με την κόρη. Όταν λοιπόν ο Πλούτωνας άρπαξε την Περσεφόνη η μητέρα της λυπήθηκε τόσο πολύ που διέταξε τη Γη να εμποδίσει κάθε ανθοφορία για να χαθεί κάθε ομορφιά. Έτσι ένας βαρύς χειμώνας σκέπασε όλο τον επάνω κόσμο και έφερε φοβερό λοιμό και δυστυχία. Ο Δίας μη μπορώντας να ανεχτεί την κατάσταση προσπάθησε να φέρει ένα συμβιβασμό και έπεισε τον Πλούτωνα να αφήνει ελεύθερη την Περσεφόνη για έξι μήνες στον πάνω κόσμο και να την κρατάει μαζί του για τους άλλους έξι. Μετά από αυτή τη συμφωνία η Δήμητρα επέτρεψε στη γη να ανθοφορήσει πάλι και αποφάσισε για τους έξι μήνες που θα βρίσκεται κοντά της η αγαπημένη της θυγατέρα να έχει καλοκαιρία οπότε έχουμε άνοιξη και καλοκαίρι και όσο θα λείπει στον ’δη η γη λυπημένη, να είναι άγονη

. Οι αρχαίοι Έλληνες φαντάζονταν την Παρθένο σα νεαρή αγγελόμορφη κόρη στον ουρανό να κρατά με το ένα της χέρι ένα κλαδί φοίνικα και με το άλλο ένα στάχυ αφού συνδέεται με το θερισμό και την καρποφορία της γης. Για αυτό μάλιστα πήρε την ονομασία που αναφέραμε το λαμπρότερο της άστρο, ο Στάχυς.

ΛΕΩΝ

Την άνοιξη η εικόνα του ουρανού αλλάζει έντονα σε σχέση με το χειμώνα, ο Ωρίωνας, ο Ταύρος, ο Μέγας Κύων και όλοι οι άλλοι χειμερινοί αστερισμοί δύουν νωρίς. Αντίθετα νέοι αστερισμοί κάνουν αισθητή την παρουσία τους όπως η Παρθένος, η Κόμη της Βερενίκης και ο Βοώτης. Πρώτος όμως από αυτούς είναι ο Λέοντας, ένας μεγαλοπρεπής αστερισμός που η παρουσία του σηματοδοτεί την αρχή της άνοιξης. Ο Λέων είναι ο πέμπτος ζωδιακός αστερισμός και "μπαίνει" στον ήλιο στις 23 Ιουλίου. Ο αστερισμός αυτός από την αρχαιότητα είχε ιδιαίτερη σημασία. Για τους Αιγυπτίους ήταν ιερός γιατί ήταν άμεσα συνδεδεμένος με τις ευεργετικές πλημμύρες του Νείλου, οι οποίες συνέβαιναν με την είσοδο του στον ήλιο.

Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΑ Ο Λέοντας κατά την μυθολογία δεν είναι άλλος από το Λιοντάρι της Νεμέας. Συνδέεται λοιπόν άμεσα με τον μεγάλο ήρωα της αρχαίας Ελλάδας τον Ηρακλή. Η καταγωγή του Λέοντα, όπως και των περισσότερων αγρίων θηρίων της μυθολογίας μας, ανάγεται στους φοβερούς Τιτάνες. Γεννήθηκε από την ένωση της Χίμαιρας και Όρθρου, γιο του τιτάνα Τυφώνα και της Έχιδνας. Το λιοντάρι αυτό το είχε εκθρέψει η Ήρα και το άφησε ελεύθερο στα δάση της Νεμέας. Εκεί προξενούσε μεγάλες καταστροφές και είχε ερημώσει όλη η περιοχή εξ αιτίας του. Την εποχή εκείνη βασίλευε στις Μυκήνες ο Ευρυσθέας ξάδερφος του Ηρακλή, ο οποίος φοβούμενος μην χάσει τον θρόνο του από το γενναίο εξάδελφό του τον ανάγκασε να κάνει δώδεκα άθλους.

Ο Ηρακλής μη μπορώντας να αρνηθεί τίποτα στον Ευρυσθέα, αφού ήταν αναγκασμένος από ένα χρησμό να τον υπακούσει σε ό,τι και αν του ζητούσε, έλαβε την εντολή να φονεύσει το Λέοντα της Νεμέας. Κατευθύνθηκε λοιπόν προς τη Νεμέα και δεν άργησε να συναντήσει το φοβερό λιοντάρι. Η μονομαχία του ήρωα μας με το θηρίο ήταν σκληρή αλλά τελικά κατάφερε να το πιάσει από το λαιμό και να το πνίξει με τα ίδια του τα χέρια. Μετά τη μονομαχία έλαβε το πανίσχυρο δέρμα του λιονταριού, τη λεοντή, και την φορούσε ως χιτώνα, για αυτό πάντοτε ο Ηρακλής εικονίζεται φορώντας χιτώνα από δέρμα λιονταριού. Αργότερα οι θεοί θέλοντας να τιμήσουν τον Ηρακλή και να θυμίζουν αιώνια στους ανθρώπους την ευγνωμοσύνη που οφείλουν στον ημίθεο αποφάσισαν να ανεβάσουν τον Λέοντα στον ουρανό κάνοντας τον αστερισμό.

ΠΩΣ ΝΑ ΕΝΤΟΠΙΣΕΤΕ ΤΟ ΛΕΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ Ο Λέοντας δεσπόζει στον ουρανό την άνοιξη, ιδίως τον Μάρτιο και τον Απρίλιο λίγο μετά το λυκόφως, στο ζενίθ. Για να τον εντοπίσετε καλό θα είναι να χρησιμοποιήστε έναν χάρτη του ουρανού. Αφού βρείτε τη Μεγάλη Άρκτο εντοπίστε με τη βοήθεια του χάρτη το δ και το γ, με προέκταση της ευθείας δ-γ προς τα Νότο θα βρεθείτε στον Λέοντα. Το σχήμα του αστερισμού του Λέοντα θυμίζει αρκετά λιοντάρι οπότε η διαδικασία εντοπισμού γίνεται ιδιαίτερα εύκολη. Μάλιστα το λαμπρότερο αστέρι του ο Βασιλίσκος ή Regulus που βρίσκεται στη θέση της καρδιάς του Λέοντα είχε ιδιαίτερη σημασία για τους αρχαίους αφού θεωρείτο βασιλικό άστρο.

Οι αρχαίοι Πέρσες τον θεωρούσαν αρχηγό των τεσσάρων βασιλικών αστέρων που το καθένα κυβερνά το ένα τέταρτο του ουρανού. Τα τέσσερα βασιλικά αστέρια είναι ο Αντάρης που κυβερνά το θερινό ουρανό, ο Φομαλχώ που κυβερνά το φθινοπωρινό, ο Λαμπαδίας που κυβερνά τον χειμερινό και ο Βασιλίσκος που κυβερνά τον Εαρινό.

ΓΑΛΑΞΙΑΣ ΑΝΔΡΟΜΕΔΑΣ.

Γαλαξίας Ανδρομέδας

Γαλαξίας της Ανδρομέδας (γνωστός και ως Μεσιέ 31) είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας στον αστερισμό της Ανδρομέδας- στον οποίο οφείλει και το όνομά του- και βρίσκεται στο Βόρειο Ημισφαίριο. Κατέχει ένα αξιοσημείωτο ρεκόρ: είναι το πιο απομακρυσμένο αντικείμενο ορατό με γυμνό μάτι. Βρίσκεται σε απόσταση μόλις 2,5 εκατομμυρίων ετών φωτός και μαζί με το Γαλαξία μας αποτελούν τους δύο μεγαλύτερους γαλαξίες της τοπικής ομάδας γαλαξιών. Αν και είναι μεγαλύτερος από το Γαλαξία μας, πιθανότατα ο δεύτερος περιέχει περισσότερη σκοτεινή ύλη και έχει μεγαλύτερη μάζα.  Ο δικός μας φαίνεται να μοιάζει αρκετά με αυτόν, αφού άλλωστε είναι και οι δύο σπειροειδείς και, όπως άλλοι 35 γαλαξίες, ανήκουν στην ίδια Τοπική Ομάδα.
Το θαμπό φως από την Ανδρομέδα, προέρχεται από την σύνθεση του φωτός δισεκατομμυρίων αστεριών, που βρίσκονται τόσο στον πυρήνα του όσο και στους δύο σπειροειδής βραχίονες. Οι βραχίονες του περιέχουν περίπου 400 δισεκατομμύρια άστρα, ενώ ο κεντρικός του πυρήνας περίπου 10 εκατομμύρια άστρα με διάμετρο 70 έτη φωτός.

Η ανακάλυψη του Γαλαξία της Ανδρομέδας
... Πριν ανακαλύψουμε τα ισχυρά τηλεσκόπια πιστεύαμε πως είναι ένα νέφος με διαστρική ύλη. Και μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνα, δεν γνωρίζαμε αν το "Νεφέλωμα της Ανδρομέδας" όπως κι άλλα σπειροειδή νεφελώματα αποτελούσαν ή όχι μέρος του Γαλαξία μας.

Ο αστερισμος της Ανδρομέδας.
Βρίσκεται νότια του αστερισμού Κασσιόπη, και μεταξύ των αστερισμών Πηγάσου και Περσέως. Είναι αμφιφανής στην Ελλάδα.

Απο: Βλαχοκυριάκο!!

Αστερισμός Ανδρομέδας

Αστερισμός του καρκίνου

Ο καρκίνος είναι αστερισμός που σημειώθηκε στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο. Ο καρκινος είναι βόρειος και αμυδρός αστερισμός που όμως εντοπίζεται εύκολα. Βρίσκεται ανάμεσα στο λέοντα και στους διδύμους. Κατά την ελληνική μυθολογία ο καρκίνος είναι ο κάβουρας που συνέθλιψε ο Ηρακλής κατά την μάχη του με τη Λερναία Ύδρα. Η Ήρα η οποία είχε στείλει τον κάβουρα να δαγκώσει τον Ηρακλή τον ‘’καταστέρισε’’ τον έκανε άστρο μετά τον θάνατο του.

Ένα ενδιαφέρον θέαμα σε αυτόν τον αστερισμό είναι ένα ανοιχτό αστρικό σμήνος κοντά στα άστρα Δέλτα και Γάμα. Μόλις που διακρίνεται με γυμνό μάτι, αλλά φαίνεται καλύτερα με κιάλια. Φέρει τον αριθμό Μ44 και ονομάζεται Πραισέπη ή Κυψέλη , γιατί θυμίζει μέλισσες που πετούν γύρω από μια κυψέλη. 

Αστρικό σμήνος Κυψέλης

Ο καρκίνος έχει την ιδιαίτερη διάκριση ότι είναι ένας κύκλος της γήινης σφαίρας, ο τροπικός του καρκίνου φέρει το όνομα του. Αυτό οφείλεται στο ότι στα χρόνια του Πτολεμαίου το βορειότερο σημείο που μπορεί να βρεθεί ο Ήλιος στον γήινο ουρανό βρισκόταν μέσα στα όρια του καρκίνου. Σε αυτό το σημείο βρίσκεται ο Ήλιος κάθε έτος κατά τον θερινό Ηλιοστάσιο, στις 21 Ιουνίου , οπότε ο Ήλιος περνά από το ζενίθ το μεσημέρι στους τόπους που βρίσκονται πάνω στον Τροπικό του καρκίνου. Η μετάπτωση του άξονα της Γης όμως έχει αλλάξει το βορειότερο αυτό σημείο πάνω στην ουράνια σφαίρα , και στην εποχή μας βρίσκεται στα σύνορα των αστερισμών Διδύμων και Ταύρου , έχει μάλιστα ήδη περάσει στον Ταύρο. Στην εποχή μας ο Ήλιος βρίσκεται μέσα στα όρια του καρκίνου από τις 21 Ιουλίου μέχρι τις 10 Αυγούστου και οι ημερομηνίες αυτές συνεχίζουν να μετατίθενται προς τα εμπρός με ρυθμό 1 ημέρα ανά 71,1 έτη.

      Ο ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΣΣΙΟΠΗΣ
Η Κασσιόπη ανήκει στους 88 επίσημους αστέρες σύμφωνα  με τη Δ.Α.Ε .Βρίσκεται στο βόρειο ημισφαίριο και μπορεί να διακριθεί εύκολα στον ουρανό αφού τα πέντε φωτεινά άστρα που αποτελείται σχηματίζουν ένα W ή ένα Μ . Οι σημαντικότεροι φωτεινοί αστέρες της είναι ο αστέρας α Κασσιόπης γνωστός με το όνομα Σεντίρ που είναι ο φωτεινότερος και με φαινόμενο μέγεθος 2,23 . Στη συνέχεια ακολουθεί ο β με το όνομα Καφ και ο γ,ο Tsih  με φαινόμενο μέγεθος 2,47 και φασματικό τύπο κυανού υπογίγαντα.
Στην Κασσιόπη παρατηρούνται και πολλά νεφελώματα με σημαντικότερο "το νεφέλωμα της Φυσαλίδας" NGC 7635 που περιβάλλουν τον αστέρα σε απόσταση 2.300 έτη φωτός απο τη Γη.
Επίσης,στον αστερισμό εμφανίζονται ισχυρές ραδιοπηγές που είναι υπολείμματα υπερκαινοφανών. Η πρώτη ραδιοπηγή εμφανίζεται σε απόσταση δέκα ετών φωτός απο τη Γη, πράγμα που αποδεικνύει οτι είναι μικρής ηλικίας.Επιπλέον στο κέντρο της ανακαλύφθηκε αστέρας νετρονίων.Τελος, η δεύτερη ραδιοπηγή έχει ταυτισθεί με τη θέση του υπερκαινοφανούς του 1572 και απέχει περίπου 8-16 χιλιάδες έτη φωτός απο εμάς.

πηγή προέλευσης: wikipedia